கொலைகார பாதகர்கள்

'அரசியல்' இல்லாத உலகம் ஒன்று உருவாக்கப்படுமானால்... அது எப்படி இருக்கும் என்பதை யூகம் செய்வது அத்தனை எளிதில்லைதான். ஆனால் இன்றைய அரசியல் கலந்த வாழ்க்கை கலப்படம் மிக்கதாகவே இருக்கிறது என்பதை யூகம் செய்ய வேண்டிய அவசியம் இல்லை, அதனை கண்கூடாகவே நாம் பார்த்து கொண்டிருக்கிறோம்.

போராட்டம் என்கிற பொதுப் பெயரில் நடத்தப்படும் சூறையாடல்கள் மனிதகுலத்திற்கே ஒரு ஈடு செய்ய முடியாத ஒரு பேரிழப்பாகும். இதனால் ஏற்படும் உயிர் இழப்புகள் முதற்கொண்டு எல்லா இழப்புகளும் இளக்காரமாகத்தான் இதில் ஈடுபடுவோருக்கு தெரிகின்றன. இவர்கள் எதை சாதிக்க நினைக்கிறார்கள் என்பதுதான் புரியாத புதிர்.

சாதி! இனம்! நிறம்! கட்சி! மொழி என மனிதர்கள் கொண்டிருக்கும் பாகுபாடுகள் தரும் இன்னல்கள் அளவுக்கு அதிகமானவை. அவ்வப்போது இந்த தொடர் அவமானங்கள் ஏதாவது ஒரு பெயரில் நிகழ்த்தப்பட்டு கொண்டே வருகின்றன. இதனை தடுக்கும் தலைவர்களைவிட முடுக்கி விடும் தலைவர்களே அதிகம் என்கிறது எழுதப்படாத வரலாறு. இதுதான் அரசியல் என்கிறார்கள்.

'பிரித்து வைத்து ஆள்வது' என்பதுதான் உலகின் தாரக மந்திரம். மானிடர்கள் எண்ணங்களால் பிரிந்து கிடக்கிறார்கள், அதனால் மனித குலமே சரிந்து கொண்டிருக்கிறது. இப்பொழுது சாதி எதற்கு? என்று கேள்வி கேட்டால் சாதிக்கு என்று குலத்தொழில் இருக்குமாம். அந்த குலத்தொழில் தொலைந்து போகாமல் இருக்க இந்த சாதி தொடருமாம். பொருளாதாரம் மட்டும் அனைவருக்கும் சமமாக இருந்துவிட்டால் இந்த சாதி தொழில் தொலைந்து போயிருக்கும் எனபதை எத்தனை உறுதியாக சொல்ல இயலுமோ தெரியாது. இந்த சாதியினால் மட்டுமே பல பரம்பரை விசயங்கள் இன்னும் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகின்றன என எவராலும் உறுதியாக சொல்லவும் இயலாது. பொருளாதாரம் நிறைவான நாடுகளில் கூட ஏதவாது ஒரு வகையில் பிரச்சினைகள் தலை தூக்கி கொண்டே இருக்கின்றன.

எத்தனையோ காரணங்கள் சொல்லப்பட்டாலும், வேலை இல்லாத வெட்டி வீணர்களால், வாய்சவடால் மட்டுமே பேச தெரிந்த அரசியல் கட்சி தலைவலிகளால் சாதாரண மக்கள் படும் துயரங்கள் அளவிட முடியாதவை.

வலியவன் எளியவனை எள்ளி நகையாடுதல் ஆண்டாண்டு காலமாக நடைபெற்று வரும் கோர சம்பவம். உரிமைகளை தொலைத்துவிட்டு அடிமையாக ஒடுக்கப்பட்ட சமுதாயம் உலகெங்கும் இருக்கத்தான் செய்கிறது.  வேலை செய்ய பிடிக்காத ஒரு சமூகம். வேலை செய்தும் தகுந்த கூலி பெற இயலாத சமூகம் என சீழ் பிடித்து போன சமூகத்தில் நடைபெறும் அவலங்களை துடைத்தெறிய அவ்வப்போது தலைவர்கள் உருவாக்கப்படுவது உண்டு. அவர்கள் 'அந்த இனத்திற்காக, அந்த சாதிக்காக போராடுவார்கள். இப்படி எனது சாதி, எனது இனம் என போராடிய காரணத்தினால் தான் இன்னும் பிரிவினை தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. மனித இனம் ஒன்று என்கிற ஒரு உணர்வு ஓங்கி இருந்து இருக்கேமேயானால்... ஆருடம் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் எதுவும் இல்லை.

வன்னியர்க்கு என்று ஒரு அரசியல் கட்சி தொடங்கியவன், முக்குலத்தோர்க்கு  என ஒரு அரசியல் கட்சி தொடங்கியவன், தலித்துகளுக்கு ஒரு கட்சி தொடங்கியவன், தமிழனுக்கு, தெலுங்கனுக்கு, கொங்கனுக்கு என அரசியல் கட்சி தொடங்கியவன் மனிதத்தை அழிக்க கட்சி தொடங்கியவனே. இவன் எப்படி ஒரு நல்ல சமுதாயத்தை உருவாக்க இயலும் என எதற்கு எவரும் சிந்திப்பதில்லை. இவனை பின்பற்ற பல உணர்வற்ற சடங்கள். இவனைப் போன்றோர் கொள்வதெல்லாம் பிற சமூகத்தின் மீதான காழ்ப்புணர்ச்சி மட்டுமே அன்றி நிச்சயம் ஒரு மாற்றுக்கு என கொள்ள இயலாது. ஒரு கட்சியானது, அமைப்பானது மொத்த மக்களுக்கு என தொடங்கப்பட வேண்டும், அதில் பிரிவினை எல்லாம் இருத்தல் கூடாது. அதைப்போலவே மிக சிறந்த கொள்கைகளும், நேர்மையான செயல்பாடுகளும் உடைய ஒரு பாதையை பின்பற்றும் மக்கள் அதிகரிக்க வேண்டும். ஆனால் திருட்டு உலகில் குருட்டுத்தனம் மட்டுமே மிச்சம்.

சக மனிதரை மதிக்க தெரியாத பாதகர்கள் உலகில் இருக்கும் வரை அறிக்கைகளும், துப்பாக்கி சூடுகளும் குறைவில்லாமல் அவ்வப்போது நடந்து கொண்டேதான் இருக்கும். மத வெறியர்கள், சாதி வெறியர்கள், நிற வெறியர்கள் என அழைக்கப்படுபவர்கள் எல்லாருமே மனித வெறியர்கள்.
சாதியை அழித்தால், சாதி வெறியர்களை அழித்தால், மதத்தை ஒழித்தால், மத வெறியர்களை ஒழித்தால், நிறத்தை கலைத்தால், நிற வெறியர்களை கலைத்தால் இந்த சமுதாயம் திருந்திவிடும் என்பதெல்லாம் வெறும் கனவு. மனிதர்களின் எண்ணங்கள் மேம்பட வேண்டும். அது ஒன்றுதான் எல்லா பிரச்சினைகளுக்கும் தீர்வு.

'ஆடத் தெரியாதவனுக்கு தெரு கோணல்' வாழ தெரியாதவனுக்கு எல்லாமே கோணல்' அப்படித்தான் இந்த உலகில் இன்னும் பலர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். பரிணாம வளர்ச்சியில் முயலுக்கு கூட மூன்று கால் சாத்தியமாகலாம், குதிரைக்கு கூட கொம்பு முளைத்துவிடலாம் ஆனால் இந்த மனித வெறியர்களின் வழித் தோன்றல்கள் திருந்துவது என்பது சாத்தியமே இல்லை என கறைபடிந்து காட்டி கொண்டிருக்கிறது வரலாறு.

அன்று மன்னர்கள் கொன்று வென்ற காலங்கள், இன்று மாக்கள்கள் கொன்று மடியும் கோலங்கள்.

கொலைகார பாதகர்கள்!

அஹம் பிரம்மாஸ்மி அப்படின்னா

எதற்கு ஒரு நிகழ்வு நடக்கிறது என்பதற்கான பரிசோதனை ஒன்றை நடத்திப் பார்த்தோமானால் அது நமது எண்ணங்களினால் கட்டப்பட்ட ஒரு விசயம் என ஒதுக்கிவிட இயலவில்லை. அதனையும் தாண்டிய ஒரு உணர்வு ஒன்று இருந்து கொண்டே இருக்கும், அது என்னவென விளக்கவும் இயலாது. அதனை விளங்கிக் கொள்ளும் பொருட்டு நமது முயற்சியில் வெற்றி கிடைத்தால் இந்த 'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' வந்து அங்கே நிற்கும்.

ஒரு மனிதன் பிறந்த பின்னர் கடவுளை உணர்கிறாரா? அல்லது மனிதன் பிறக்கும் முன்னரே கடவுளை உணர்ந்து இருக்கிறாரா? அல்லது அந்த மனிதன் இறந்த பின்னரும் கடவுளை உணர்ந்து கொண்டிருக்கிறாரா? 

மேற்குறிப்பிட்ட இந்த மூன்று கேள்விகளை சிந்தித்துப் பார்த்தால் மனிதன் உயிரோடு இருக்கும்போது மட்டுமே கடவுளை உணர்வதாகத்தான் பலரும் அறிவார்கள், பலரும் புரிந்து கொள்வார்கள். ஆனால் 'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' எனும் சொல்லானது இந்த மூன்று கேள்விக்கு பதிலாக அனைத்து நிலைகளிலும் கடவுள் உணரப்பட்டு கொண்டேதான் இருக்கிறார் என்பதாகும். 'உணர்வற்ற நிலையிலும் உன்னை உணர்வதற்கு நிகரேது' இதுதான் ஒரு கவிதையில் கடவுள் குறித்தான சிந்தனை எனக்குள் எழுந்தது. 

இதைத்தான் மாணிக்கவாசகர் 'எல்லா பிறப்பும் பிறந்து இளைத்தேன்' என்கிறார். இவ்வுலகம் என்பது உயிரினங்களுடன், உயிரற்ற பொருள்களினாலும் ஆனது. ஒரு உயிர் எப்படி படைக்கப்பட்டு இருக்கும், அல்லது உருவாகி இருக்கும் எனப் பார்த்தால் நிச்சயம் உயிரற்ற பொருள் ஒன்றில் தான் இந்த உயிர் இருந்து இருக்க வேண்டும் என இந்த ஒரு விசயத்தை தெளிவுப்படுத்திக் கொண்டோமானால் 'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' மிகவும் தெளிவாகும். 

'தோன்றாப் பெருமையனே' என கடவுளை விளிக்கும் பொருட்டு இவ்வுலகில் கடவுள் தோன்றவே இல்லை என்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளும் வேளையில், 'தூணிலும் இருக்கிறார், துரும்பிலும் இருக்கிறார்' எனும் வாசகமானது கடவுள் தோன்றவில்லை என்பதை மிகவும் உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளலாம், அதே வேளையில் கடவுள் எல்லாவற்றிலும் இருக்கிறார் என்பதையும் தெளிவுபடுத்திக் கொள்ளலாம். அந்த தெளிவு கொண்டுவருவதுதான் 'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' 

'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' ஒருவர் தன்னைத்தானே கடவுள் என சொல்லிக்கொள்ளும் விதம்தனை அகந்தை என கொள்வோர் உண்டு. காரணம் கடவுள் என்பதற்கான விளக்க நிலைகள் வெவ்வேறு. ஒரு மனிதர் கடவுள் ஆக இயலாது, ஆனால் கடவுள் மனிதரில் இருப்பது என்பதை மாற்ற இயலாதது. இந்த ஒரு தெளிவு கிடைத்துவிட்டால் அதுதான் 'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' 

மேலே எழுதிய பல விசயங்கள் தெளிவு தருவது போல் இருக்கும், ஆனால் சில தினங்களில் அந்த தெளிவு தொலைந்து போகும், இதுதான் வாழ்க்கையின் மாபெரும் சூட்சுமம். 'தெளிந்த பின், தெளிந்ததில் தெளிவில்லை என திரும்புவானோ' இந்த வாசகம் ஒரு கதையில் நான் ஒரு கதாபாத்திரத்திற்கு வைத்தது. இது எல்லாருக்கும் பொருந்தி போகக்கூடும்!

ஒரு எழுத்தாளர் எப்பொழுது வெற்றி பெறுகிறார் என்றால் வாசிக்கும் வாசகர் தன்னை அந்த எழுத்தில் தன்னை வைத்து பார்க்கும்போதுதான் என சொல்வார்கள். ஆனால் உண்மையிலேயே அந்த நிலையானது ஒரு இருள் நிலை தான். ஆனால் வாசகர் தனது மனதில் அந்த அந்த சூழலாகவோ, கதாபாத்திரமாகவோ மாறுகிறார். இங்கே வருவதுதான் 'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' . வாசகர் நிச்சயமாக அந்த கதாபாத்திரமாக மாற இயலாது, ஆனால் அந்த கதாபாத்திரம் அந்த வாசகரில் எங்கேனும் ஓரிடத்தில் இருக்கலாம் என்பதுதான் தெளிவு. 

'அஹம் பிரம்மாஸ்மி' இதனை 'நானே கடவுள்' என அர்த்தப்படுத்துவதை விட 'என்னிலும் கடவுள் இருக்கிறார்' என்பதுதான் சரியாக இருக்கும். 

'நானே கதாபாத்திரம்' என ஒரு எழுத்தில் நம்மைப் பார்ப்பதைவிட 'இந்த கதாபாத்திரமும் என்னில் இருக்கிறது' என்பது மிகச் சரியாக இருக்கும்.

'அஹம் பிரம்மாஸ்மி'

அன்னா ஹசாரேவாம் உஷார்

கடையில போய் வெல்லக்கட்டி வாங்கிட்டு வாப்பா என அம்மா சொல்லும்போதே பத்து பைசாவை சரிகட்ட வேண்டும் என நினைக்கும் பிள்ளைகள் கொண்ட தேசம் இது.

தனக்கு வேலை செய்பவன் கூலி வாங்குவதோடு மட்டுமின்றி கொத்தடிமையாக இருக்க வேண்டும் என நினைக்கும் முதலாளிகள் உள்ள தேசம் இது. ஒன்று வாங்கினால் ஒன்று இலவசம் என இலவசமாக தருவதுபோல் தந்து பணம் குவிக்கும் வியாபாரிகள் கொண்ட தேசம் இது.

ஆட்சிக்கு வந்த விதமே மக்களுக்கு அடுக்கடுக்காக பணம் தந்துதான், அதை வாங்கி பதுக்கி கொண்ட மக்களா ஊழலுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிப்பார்கள்? தான் கொடுப்பதை மட்டுமே வெறுக்கும் மக்கள், தாங்கள் பெரும் போது சிந்திப்பதும் இல்லை.

ஊழல் என்பது இரண்டு பக்கமும் நடப்பது. ஒருவர் கொடுப்பது, மற்றொருவர் வாங்குவது. கொடுப்பவர் இல்லாமல் போனால் வாங்குபவர் எப்படி இருக்க இயலும்?

உண்ணாவிரதம் கூட ஒருவகை ஊழல் தான். ஒன்றை நிலைநாட்ட இன்னொரு விசயத்தை கையாள்வது ஊழல் தான். இத்தனை வருடமாக பாரத தேசத்தில் ஊழல் இல்லாமலா இருந்தது? இப்பொழுது மட்டும் ஊழல் ஊழல் என உரக்க சத்தமிட.

இந்த ஊழலை ஒழிக்க ஒரே வழி உண்டு. அந்த வழி எப்போதும் சாத்தியமும் இல்லை. பத்து ரூபாய் கொடுத்தால் வேலை நடக்கும் என தெரிந்தால் பத்து ரூபாய் தரத்தான் மக்கள் காத்து இருக்கிறார்கள், இந்த வேலை நடக்காவிட்டால் கூட பரவாயில்லை, பணம் தரமாட்டேன் என போகும் மக்கள் வெகு வெகு குறைவு. லஞ்சம் தராதவர்களை இளிச்சவாயர்கள் என பேசும் மக்கள் இருக்கும் வரை லஞ்சம் ஒழியாது.

கிசன் பாபுராவ் ஹசாரே. இவர் அன்னா ஹசாரே என அழைக்கப்படுகிறார். ஊழல் எதிர்ப்பு சட்டத்தை நிறைவேற்ற ஏப்ரலில் நான்கு நாட்கள் உண்ணாவிரதம் இருந்திருக்கிறார். ஏப்ரல் முதல் தினம் முட்டாள் தினம் என்றால் ஏப்ரல் மாதம் முழுவதுமே முட்டாள் மாதம் தான், அது எதற்கு, முன்னூற்றி அறுபத்து ஐந்து நாட்களும் முட்டாள்கள் தினம்தான் இந்தியாவில். சட்டத்தை போட்டுத்தான் ஒன்றை தடுத்து நிறுத்த வேண்டும் என நினைத்தால் ஓரளவு அவ்விசயம் குறையுமே தவிர, முற்றிலுமாக குறையாது என்பதுதான் நாட்டில் நடந்து வரும் கொலைகளும், குற்றங்களும் காட்டும் சாட்சி. ஊழல் எதிர்ப்பு சட்டம் வலிமை படுத்த வேண்டுமாம்.

உனக்கும் எனக்கும் மட்டும் தெரியட்டும் என ஊழல் நடந்தால் எவர் அதை தடுப்பது, ஆதாரமில்லாமல் நடத்தப்படும் ஊழல்களை எவர் நிறுத்துவது. ஊழல் செய்யாமலே ஊழல் செய்தார் என பொய் குற்றச்சாட்டுகள், ஊழல் செய்தார் என தெரிந்தும் பல வருடமாக நீதிக்குள் சிக்காமல் வளைந்து செல்வது என்பதெல்லாம் எப்படி? அதுதான் இந்திய தேசம். உயரத்திலும் தன்னை காண்பிக்கும், தாழ்வதிலும் தன்னை காண்பிக்கும். முரண் கொண்ட தேசம்.

கிட்டத்தட்ட நாற்பத்தி இரண்டு வருடங்கள் முன்னாள் கொண்டு வரப்பட்ட ஊழலை ஒடுக்கும் சட்டம் இன்னமும் இந்த இந்திய திருநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட முடியவில்லையெனில் காரணம் என்ன? திருடர்களிடமே திருடாதே என சொன்னால் எந்த திருட்டு பயல் தான் காது கொடுத்து கேட்பான்.

இந்த அரசு இதை நிறைவேற்ற வில்லையென கூக்குரலிடும் பா ஜ க எனும் பசுத்தோல் போர்த்திய குரங்கு தான் அரசு நடத்திய போது இதை பற்றியே தெரியாதா?  மக்கள் மடையர்களாக இருக்கும் வரை மடையர்கள் ஆட்சியை நடத்தத்தான் செய்வார்கள். கேடு கெட்ட தேசம்.

இந்த மசோதா எத்தனை முறை மாற்றம் செய்யப்பட்டது. திருடுபவனுக்கு தோதாக ஒரு சட்டம் வேண்டுமெனில் அதை எழுதாமலே இருக்கலாமே. அப்படித்தான் பல வருடங்களாக இந்த மசோதா தள்ளப்பட்டு வந்திருக்கிறது. இப்படியொரு மசோதா இருப்பதே பலருக்கு தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. அவரவர் வேலை நடக்க வேண்டும் என இருப்பவருக்கு இதெல்லாம் எதற்கு.

சாமான்ய மக்களின் குறைகளை கூறியே தனக்கு குறை இல்லாமல் பார்த்து கொண்ட தலைவர்கள் வளர்ந்து வரும் தேசம் இது. அதோடு மட்டுமின்றி தனக்கு வசதி வேண்டுமெனில் கறை படியாத கைகள் என உரைகள் கூறி , உறைகள் மாட்டி திரியும் மக்கள் கொண்ட தேசம் இது.

அன்னா ஹசாரே, நீங்கள் உண்ணாவிரதம் இருக்க எவரும் உங்களுக்கு பணம் தரவில்லையே? என கேட்கும் நாக்கு கொண்ட பூமி இது.

காசு கொடுத்ததும் கூவும் கூட்டம். காசு கொடுக்காமலே சில நேரங்களில் கூவும்.

அன்னா ஹசாரே, உங்கள் போராட்டம் எல்லாம் சரிதான், அதை அடித்தட்டு மக்களிடம் இருந்து தொடங்குங்கள். உங்கள் கூட்டத்தில் இருப்பவர்களின் மனசாட்சியை தொட்டு கேட்க சொல்லுங்கள்.

தவறு செய்யாத மனிதனே இல்லை என்பதை போல ஊழல் செய்யாத மனிதனே இருக்க இயலாது. இதை நீங்கள் உணர்ந்து போராட்டம் தொடக்குங்கள். மக்களிடம் மாற்றம் இல்லையெனில் அரசு மாறி பிரயோசனம் இல்லை.

இப்படி சிலர்,

''என்னப்பா சொன்ன வேலைய செஞ்சியா?''

''செஞ்சிட்டேன் சார்.''

''இந்தா இருநூறு ரூபா. இருவது ரூபா கூட்டித்தான் கொடுத்திருக்கேன்''.

''இன்னும் கொஞ்சம் அதிகமா கொடுங்க சார்''

''சட்டம் என்ன சொல்லுதுன்னு தெரியும்ல''

''அட போங்க சார், சட்டமும் படிச்ச பட்டமும், கொடுங்க சார்''

இப்படியும் சிலர்,

''ஒரு ஆளா எத்தனை பெரிய வேலை செஞ்சிட்ட, இந்தாப்பா பணம்''

''பணம் எல்லாம் எதுக்கு ஐயா, அது என் கடமை''

''வைச்சிக்கப்பா, உபயோகப்படும்''

''உங்க அன்பு ஒன்னு போதும் சார்''

இந்த ஊழலை ஒழிக்க ஒரே வழி உண்டு. அந்த வழி எப்போதும் சாத்தியமும் இல்லை.

அந்த அன்பின் வழி அனைவருக்குமே வலியாக இருப்பதுதான் இந்த காலத்தின் கட்டாயம்.