Sunday, 19 June 2011

கோவில்


மனிதர்களின் நம்பிக்கை மிகவும் சக்தி வாய்ந்தது. திடமான நம்பிக்கை இருந்துவிட்டால் சாதிக்க முடியாத விசயங்களும் சாத்தியமாகும் வாய்ப்பு அதிகமாகிறது. இப்படிப்பட்ட நம்பிக்கை ஒருவரிடத்தில் இருந்து பலரிடத்தில் பரவும் பட்சத்தில் அந்த நம்பிக்கையின் மீதான பிடிப்பு அதிகரிக்கிறது.

இறைவன் என்பவர் யார் என்பற்கான விவாதங்கள் அதிகம் இருந்தாலும், மனிதர்களின் நம்பிக்கையில் இறைவன் மிகவும் பலமாகவே இருக்கிறார். அறிவு வளார்ச்சியில் ஆண்டவனின் வளர்ச்சியும் அதிகரித்து கொண்டேதான் இருக்கிறது. 

நன்மை பயக்கவேண்டும் என நினைப்பவர்கள்தான் இவ்வுலகில் அதிகம். பிரச்சினைகள் எளிதாக தீர்ந்துவிட வேண்டும் என எண்ணி நாம் பயணப்படுகிறோம். நமது கட்டுப்பாடுகளில் இல்லாத பல செயல்கள் நம்மில் பதில் பெற முடியாத கேள்விகளை எழுப்பி செய்கின்றன. 

''சாமிய கும்பிட்டாத்தான் நாம நல்லா இருப்போமா'' எனும் கேள்விக்கு 'ஆம் அல்லது இல்லை' என ஒருவர் பதில் தந்துவிடமுடியும். சாமியின் மீது நம்பிக்கை வைத்திருப்பவர் ''ஆம்'' என சொல்லிவிட இயலும். ''அப்படின்னா சாமிய கும்பிடலைன்னா நாம நல்லா இருக்க மாட்டோமா'' எனும் கேள்வி எழும் பட்சத்தில் சாமியின் மீது நம்பிக்கை வைத்திருப்பவர் ''ஆம்'' என்றே சொல்வார். இங்கே நம்பிக்கை விதைக்கப்படுகிறது. நன்றாக இருக்க வேண்டுமெனில் சாமியை கும்பிட வேண்டும் எனும் எண்ணம் ஆழமாக விதைகிறது. இருக்கிறது எனும் நம்பிக்கைக்கு இருக்கும் ஆற்றல், இல்லை என்பதற்கு இல்லை. அதனால் தான் அது அவ நம்பிக்கையாக கருதப்படுகிறது. 

ஏதேனும் தவறு நடந்து விட்டாலும் கூட ''நாம சாமிய சரியா கும்பிடலையோ'' எனும் ஒரு ஐயப்பாடு எழுந்து விடுகிறது. கஷ்டங்கள் என பல வந்தாலும் ''சாமி சோதனை செய்கிறார்'' என ஆறுதல் கொள்ள செய்கிறது. 

வாழ்வில் நடக்கும் சில பல விசயங்களை மிகவும் உன்னிப்பாக கவனித்து பார்த்தால் ஏதோ ஒன்று நமது மேல் ஆதிக்கம் செலுத்துவது போன்று காணப்படும். வழி வழியாக வந்த இந்த இறைவன் எனும் எண்ணம் அனைவரையும் ஒரு முறையேனும் சிந்திக்க வைத்து விடுக்கிறது, அது நம்பிக்கையாகவும் இருக்கலாம், அவ நம்பிக்கையாகவும் இருக்கலாம். 

''கோவிலுக்கு போனா மனசு நிம்மதியாக இருக்கிறது'' எனும்போது கோவிலுக்கு செல்லாத சமயங்களில் மனசு நிம்மதியாக இல்லையா? எனும் கேள்வி எழுகிறது என வைத்துக் கொள்வோம். இந்த கேள்விக்கு நிம்மதி என வேறிடத்தில் இருந்தாலும் கோவிலில் ஏற்படும் நிம்மதி இருப்பதில்லை எனும் பதில் பொருத்தமாகிறது. சாத்திரங்கள், சம்பிரதாயங்கள், மந்திரங்கள் என மனம் கொள்ளும் நம்பிக்கை மிகவும் அதிகமே. தனி மனிதர்களின் மீது வைக்கப்படும் நம்பிக்கைகளை விட தனி மனிதன் மூலமாக இறைவன் மீது வைக்கப்படும் நம்பிக்கைகள் மிகவும் உறுதியாக இருக்கிறது. 

உலகில் எண்ணற்ற கோவில்கள் இருக்கின்றன. ஒவ்வொரு கோவிலுக்கும் ஒரு வரலாறு இருக்கிறது. உலகெங்கும் நிறைய பொருட்செலவில் புதிய கோவில்கள் கட்டப்படுகின்றன. இந்த கோவில்களினால் சமூகத்தில் எத்தகைய பலன்கள் ஏற்படுகின்றன, எத்தகைய சீரழிவுகள் ஏற்படுகின்றன என பட்டிமன்றம் வைத்து பேசுவதற்கு பக்தர்கள் தயாராக இல்லை. மனம் குளிர வணங்கிட ஒரு தெய்வமும், அங்கே கோவிலும் மட்டுமே பக்தர்களுக்கு முக்கியம். அப்படிப்பட்ட அவர்களின் நம்பிக்கையை நல்ல விதமாக நல்ல நோக்கத்திற்காக பயன்படுத்த வேண்டும் என கோவிலை சார்ந்த அமைப்புகள் இருக்கின்றன. அத்தகைய அமைப்புகள் மிகவும் செழித்தோங்க வேண்டும்.

கோவில் மட்டுமே பிரதானம் அல்ல, கோவிலை சார்ந்து உருவாக்கப்படும் கல்வி நிறுவனங்கள், மருத்துவ வசதிகள், கலை அமைப்புகள் என மொத்த சமூகத்தையும் தூக்கி நிறுத்தக் கூடிய தெய்வங்கள் நமக்கு மிகவும் அத்தியாவசியம். மனிதர்களின் நம்பிக்கையினால் இந்த உலகில் ஒரு மாபெரும் புரட்சி ஏற்படுத்த இயலும். சாமியை கும்பிடுபவர்கள் தவறு செய்ய மாட்டார்கள் எனும் நம்பிக்கை முன்னொரு காலத்தில் இருந்தது. நாம் சாமியை கும்பிடுகிறோம் அதனால் தவறே செய்யக் கூடாது என்கிற பய பக்தியும் மனிதர்களிடம் இருந்தது. நாளடைவில் இந்த நம்பிக்கைகள் சிதறடிக்கப்பட்டன. ஆனாலும் ஆங்காங்கே நம்பிக்கை உடையவர்கள் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள்.  சமூக அமைதிக்காக , சமூக ஒற்றுமைக்காக இந்த கோவில்கள் தமது பங்களிப்பை அளிக்க வேண்டும் என்பதுதான் ஒரு சின்ன கனவு.

(தொடரும்) 


Thursday, 19 May 2011

எப்படி காதலிப்பது

வாழ்க்கையில் காதல் மிகவும் சுவராஸ்யமானது. ஆனால் எப்படி காதலிப்பது? 

வாழ்க்கையில் காதல் ஒருமுறைதான் வருமாம். ஆனால் எவரை காதலிப்பது? 

திரைப்படங்களில் காட்டப்படும் காதல் காட்சிகள் பல மிகைப்படுத்தப்பட்டவை என சொன்னாலும், உண்மையான வாழ்க்கையில் காதல் மிகைப்படுத்தப்பட்டதாகவே தெரிகிறது. 

'நீ இல்லையினா நா செத்து போயிருவேன்' வெறும் பேச்சுக்காக பேசப்பட்ட வசனங்கள் இல்லை இவை. பலர் இறந்து போயிருக்கிறார்கள். 

'மனசுக்கு பிடிச்சவரை காதலிச்சம், ஆனால் கல்யாணம் பண்ண முடியலையே' எனும் ஏக்கத்தில் பலர் வாழ்வதாகத்தான் சொல்கிறார்கள். 

காதல் வெகு அதிகமாகவே கொச்சைப்படுத்தப்படுவதும் உண்மைதான். 

அப்படி என்னதான் காதல்?! 

காதல் புரிய முடியாதது என்கிறார்கள் புரிந்து கொண்டவர்கள் போல! 

காதலின் சுவையை அறியாதவரை காதல் இனித்து கொண்டிருக்கும் என்கிறார்கள் பலர். 

காதலிக்கிறோம் என்கிற உணர்வே இல்லாமல் காதலிப்பதில்தான் ஒரு அலாதிப் ப்ரியம் இருக்கிறது. 

எப்படி காதலிப்பது? எவரை காதலிப்பது? 

காதல் சொல்லிக்கொண்டு வருவதில்லை. காதல் இவரை காதலி என கை காட்டுவதும் இல்லை. 

காதல் மனதில் தோன்றும் ஒரு உணர்வு. இந்த காதல் ஒரு விதமான நோய் என சொல்லி வைத்தார்கள். 

நோய் தீர்ந்துவிட்டால் காதல் இல்லாது போய்விடும் போல. 

இந்த காதல் பற்றிய பல காவியங்கள் மாபெரும் வெற்றி பெற்று இருக்கின்றன. காதலித்து வாழ்தலில் இருக்கும் சுகம் எதிலும் இல்லை என ரகசியமாகவே காதல் புரிந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். கள்ளக்காதல். 

எது எப்படியெனினும் எப்படி காதலிப்பது? எவரை காதலிப்பது? 

காதல் புரிந்து கொண்டே பலரும் கேட்டு கொள்ளும் கேள்விதான் இது. 

காதல் ஒருபோதும் எவருக்குமே ஒழுங்காக வந்தது இல்லை. எவருமே முறையாக காதலித்ததும் இல்லை. 

Wednesday, 18 May 2011

ஈழத் தமிழா பரமேஸ்வரா நீ கெட்டிக்காரன்

சட்டென ஒரு தொலைக்காட்சி நிகழ்வு. கண்கள் நிலை குத்தி நிற்கிறது. இலங்கையில் போர் நிறுத்தம் செய்ய வேண்டியும், அப்பாவி மக்கள் கொன்று குவிக்கப்படுவதை நிறுத்த வேண்டியும் லண்டன் பாராளுமன்ற வளாகத்தின் அருகில் சாகும் வரை உண்ணாவிரத்தில் ஈடுபடுகிறார் தன்மான தமிழன், ஈழத் தமிழன் பரமேஸ்வரன். வருடம் 2009. 

அந்த போராட்டம் நடைபெற்றபோது மக்கள் வெகுவாக திரண்டு சென்று கொண்டிருந்தனர். இந்த மக்களின் எழுச்சி போராட்டம் அப்போது பெரும் பரபரப்பாக பேசப்பட்டது. புலம் வாழ் தமிழர்களின் ரணப்பட்ட மனம். பல வருடங்களாக மாறாத சோகம். உண்மை வரலாற்றினை மறைத்து வைத்த கொடுமைகள். உலகெங்கும் எழுச்சி அலைகள். 

சொந்த நாட்டில் வாழ இயலாத பெரும் துயரம். பிற நாடுகளின் குடியேறி சொந்த நாட்டிற்கென பணம் அனுப்பி துயரம் துடைத்திட துடித்திட்ட மக்கள், துடித்திடும் மக்கள். போராட்டம் வலுப்பெற்று இருந்தது. 

பரமேஸ்வரனின் உடல்நலத்தை சமயந்தோறும் சரிபார்த்திட மருத்துவ வசதிகள், பிரச்சினைகள் பெரிதாகிவிடக் கூடாதென பணியமர்த்தப்பட்ட காவல் அதிகாரிகள். இதற்கான செலவுகள் மிகவும் அதிகம் என்றே கணிக்கப்பட்டது. உயிர்களை விட பணமா பெரிது?! 

இந்த நிகழ்வினை கண்டு பொறுக்கவில்லை பத்திரிகைகள். முதல் வேலையாக டெய்லி மெயில் எனும் பத்திரிகை தமிழர்களை கேவலப்படுத்தி எழுதியது. அதாவது பரமேஸ்வரன் திருட்டுத்தனமாக பர்கர் சாப்பிட்டார் என்று சொன்னது. போலித்தனமான உண்ணாவிரதம் என எழுதியது. இதைப் படித்த சில தமிழ் நல்ல உள்ளங்கள் உடனே செய்தியை உண்மை என நம்பி பரமேஸ்வரனுக்கு மிரட்டல்களும், பரமேஸ்வரனின் செயலால் தமிழர்களுக்கு அவமானமும் நிகழ்ந்தது என பரமேஸ்வரனுக்கு குறுஞ்செய்திகள் அனுப்பினார்கள். 

பரமேஸ்வரன் கூனி குறுகிப் போனார். தான் நியாயமான முறையில் நடந்து கொண்டும், தம் இன மக்களுக்காக உண்ணாவிரதம் இருந்தது எத்தனை முட்டாள்தனம் என நினைத்து இருக்க வேண்டும். நன்றி கெட்ட மனிதர்கள் எல்லா இனத்திலும் உண்டு. 

நமது ஊரில் ஏதேனும் சாதாரண மனிதர்களைப் பற்றி பத்திரிக்கை எழுதினால் எதுவும் செய்ய இயலாது, ஆனால் இலண்டனில் சட்டம் ஓரளவுக்கு வேலையை செய்யும், மேலும் பத்திரிகைகள் நினைத்ததை எழுதி தப்பிக்க இயலாது. பார்த்தார் பரமேஸ்வரன். 

தெருக்களில் சுதந்திரமாக நடமாட இயலவில்லை. கருங்காலி என பட்டம் சூட்டப்படாத குறைதான். அந்த இரண்டு பத்திரிக்கைகள் மீது வழக்கு தொடர முடிவு எடுத்தார் பரமேஸ்வரன். நல்ல நேர்மையான வழக்கறிஞர்கள். பத்து மாதங்களில் தாங்கள் செய்தது தவறு என பத்திரிகைகள் மன்னிப்பு கேட்டன. போனா போகுது என்கிற தொனியில் இருந்தது அந்த மன்னிப்பு. வழக்கு மன்றத்தில் போராடி அந்த இரண்டு பத்திரிக்கைகள் மன்னிப்பு கேட்டதோடு கிட்டத்தட்ட 80,000 பவுண்டுகள் பரமேஸ்வரனுக்கு நஷ்ட ஈடு தந்தது, அதுவும் வழக்கறிஞர்களின் செலவுடன் சேர்த்து. 

ஈழத்தமிழா பரமேஸ்வரா நீ கெட்டிக்காரன். உனக்கு நீதி கிடைத்துவிட்டது. ஆனால் இன்னும் ஈழத்தமிழர்களுக்கு ஒரு நீதியும் கிடைக்கவில்லை. நீ இருந்த உண்ணாவிரதம் மூலம் எவருக்கு ஐயா விடுதலை கிடைத்தது? அன்று புலம் பெயர்ந்த நாடுகளில் ஏற்பட்ட எழுச்சிகள் மூலம் என்ன ஐயா விடிவு வந்தது? 

ஈழத்தமிழர்கள் நடத்த வேண்டிய இந்த உண்ணாவிரத போராட்டம் இலங்கையில் நடந்து இருந்தால் எத்தனையோ இழப்புகள் தவிர்த்து இருந்திருக்கலாம். அதற்காக மறைந்த தலைவர் பிரபாகரன் எடுத்துக்கொண்ட பாதை தவறு என ஒருபோதும் சொல்லவில்லை. இலங்கையில் நமது இனம் மெல்ல மெல்ல அழிய நாமே காரணமாகிப் போனோம் என்பதுதான் மறைக்க முடியாத துயரம். 

இலங்கையில் என்ன நடக்கிறது என்பதை அங்கு வாழும் தமிழ் மனிதர்களிடம் கேட்டுப் பாருங்கள்! அவர்கள்தான் உண்மையான ஈழத்தமிழர்கள். புலம் வாழ் தமிழ் நெஞ்சங்களே, நமது இதயத்தைத் தொட்டு சொல்வோம், நாம் வீரமற்ற வாய்ச்சொல் வீரர்கள். 

பல நேரங்களில் உண்மையை சொல்லாமல் இருப்பதே நல்லது என்கிறார்கள்.