நுனிப்புல் (பாகம் 2) 22

22. நெகாதம் செடி 

வாசன் பூங்கோதையிடம் உண்மையைச் சொல்வதென முடிவெடுத்தான். பூங்கோதையும் ஆவலுடன் அமர்ந்தாள். பின்னர் என்ன நினைத்தானோ, பூங்கோதையிடம் சில மாதங்கள் பின்னர் சொல்கிறேன் என சொன்னதும் பூங்கோதை பிடிவாதமாக இப்பொழுதே சொல்ல வேண்டும் என சொன்னாள். வாசன் திருமால் வந்த விபரங்கள், பெருமாள் தாத்தாவின் விருப்பம், விஷ்ணுப்பிரியனின் முயற்சி என எல்லாம் சொல்லி முடித்தான். அனைத்தையும் அமைதியாகக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த பூங்கோதை வாசனிடம் ஒரு கேள்வி கேட்டாள்.

''அண்ணா, இரண்டு குழந்தைகளுமே பையனா பொறந்துட்டா அதுல யாரு பெருமாள் தாத்தானு எப்படி கண்டுபிடிக்கிறது?''

''டி என் ஏ வைச்சி கண்டுபிடிச்சிரலாம்''

''ஆனா எனக்கு யாரு பெருமாள் தாத்தானு தெரிய வேணாம்''

''இரண்டுமே பையனா பொறந்தது போல பேசறீங்க பூங்கோதை''

''பையனாத்தான் பொறப்பாங்க''

''அதுதான் சொன்னேன் கொஞ்சநாள் பொறுத்து இருங்க, உங்களுக்கு இரட்டைக்குழந்தையானு தெரிஞ்சிக்கலாம், அவசரப்பட வேண்டாமே''

''இரட்டைக் குழந்தைதான் அண்ணா''

வாசன் பூங்கோதையின் நம்பிக்கையைக் கண்டு வியந்தான். பூங்கோதையிடம் விஷ்ணுப்பிரியன் முதன்முதலில் பெருமாள் தாத்தாவை வைக்கவில்லை என சொன்னபோது என்ன நினைத்தாள் எனக் கேட்டபோது பூங்கோதை மெல்லியதாய் சிரித்துக்கொண்டே நம்மை அவர் ஏமாத்த முடியுமா அண்ணா என சொன்னபோது வாசன் ஒருநிமிடம் என்ன பூங்கோதை சொன்னாள் என யூகிக்க முடியாமல் திருப்பிச் சொல்லச் சொன்னான். பூங்கோதை திருப்பிச் சொன்னதையே சொன்னாள்.

''அப்படின்னா உங்களுக்கு முன்னமே தெரியுமா?''

''தெரியாது அண்ணா''

''ஏன் அப்படி சொன்னீங்க இப்போ''

''ஒரு விசயம் நடக்கனும்னா அது நடந்தே தீரும்ண்ணா, அந்த பகவான் நினைச்சிட்டா யாராலும் தடுத்து நிறுத்த முடியாதுண்ணா''

''பகவான் எந்த பகவான்?''

''நாராயணன்''

''நாம செஞ்சாத்தானே''

''நாம செய்ய வேண்டிய சூழ்நிலைகளும் சந்தர்ப்பங்களும் தன்னால உருவாகும்ண்ணா''

''தன்னால எப்படி உருவாகும், நாம உருவாக்குறதுதான்''

''அப்படினு நீங்க நினைக்கிறீங்கண்ணா, ஆனா எல்லாம் அந்த நாராயணன் தான் நடத்தி வைக்கிறார்''

''பூங்கோதை நீங்க சொல்றது எல்லாம் நம்பறமாதிரி இல்லை''

''நம்ப வேண்டாம்ண்ணா, நீங்க நாராயணனை நம்பித்தானே செடி எடுக்க வந்தீங்க''

''இல்லை, பெரியவரை நம்பி வந்தேன்''

''அவர் நாராயணனை நம்பி வந்தார், நீங்க நாராயணனை நம்பாம வந்திருக்கீங்க''

''அதனால''

''உங்களால மலை அடிவாரத்துக்கு மட்டும் தான் போக முடியுது''

''யார் சொன்னா?''

''என் மாமா சொன்னார்''

''அதுக்கும் நாராயணனுக்கும் சம்பந்தம் இல்லை, நான் பெரியவரால மேல எப்படி ஏறி வரமுடியும்னு ஏதாவது பேசிட்டு வந்துருவேன், நாளைக்கு மலையில ஏறுவேன் அவரை கீழ நிற்கச் சொல்லிட்டு''

''அவர் கீழ நிற்கமாட்டாருண்ணா, நான் வேணும்னா அங்க வந்து நிற்கவா''

''வேண்டாம் பூங்கோதை, நீங்க என்ன அர்த்தத்தோட பேசறீங்கனு புரியலை''

''அண்ணா நம்பிக்கையோட செயல்படுங்கண்ணா, நடக்காத விசயத்தைக் கூட நடக்க வைச்சிரலாம்''

வாசன் அமைதியானான். நாராயணனை நம்புவது என்றால் எப்படி நம்புவது? எங்கே இருக்கிறான் நாராயணன்? உடம்பில் நிறுத்த முடியாத நாராயணனை எப்படி உணர்வது? அகிலத்துக்கெல்லாம் ஒரே நாராயணன்? அவரவரின் தேவைக்கு ஏற்ப மாறிப்போன நாராயணன்? இல்லாமல் கூடப் போன நாராயணன்? வாசனின் யோசனையை பூங்கோதை கலைத்தாள்.

''நீங்கதான் அண்ணா நாராயணன்''

''மாதவி சொன்னாளா?''

''இல்லை அண்ணா, நானே சொன்னேன்''

''பூங்கோதை, நான் வாசன் மட்டுமே''

''உங்களுக்குள் இருக்கும் நாராயணனை நீங்கள் உணருங்கள் அண்ணா, காலம் தாழ்த்த வேண்டாம்''

''எனக்குப் பழக்கமில்லை, தேவையுமில்லை''

''ம்ம் சரி அண்ணா, நான் நாளை உங்களுடன் மலைக்கு வருவேன்''

பூங்கோதை சொல்லிவிட்டு வீட்டிற்குள் போனாள். வாசன் நோட்டினை எடுத்தான். செடி கண்ணுக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது. 

அதிகாலையில் எழுந்ததும் பூங்கோதை மலைக்குச் செல்வதற்குத் தயாரானாள். கேசவனிடம் இரவே தனது விருப்பம் குறித்துச் சொல்லி இருந்தாள். கிழமை ஞாயிறு எனினும் கேசவன் தான் வழக்கம்போல பார்த்தசாரதியுடன் வேலைக்குச் செல்ல ஆயத்தமானான். பார்த்தசாரதிக்கு கேசவனின் ஆர்வமும் உழைப்பும் மனமகிழ்வைத் தந்தது. 

வாசன் பெரியவருடன் இன்றைய திட்டம் குறித்து பேசலானான். ஒரு செடியை பாதுகாக்க, விதையினை பாதுகாக்க என்னவெல்லாம் வேண்டும் என்பதை தான் எடுத்து வைத்திருப்பதாக கூறினான். பெரியவரும் கவனமாகக் கேட்டுக்கொண்டார். வாசன் தனது விருப்பப்படி பெரியவர் மலை அடிவாரத்திலேயே இருக்க வேண்டும் எனக் கேட்டுக்கொண்டான். பெரியவரும் சிரித்துக்கொண்டே சரியென சம்மதம் சொன்னார். 

காலையிலே சாப்பிட்டுவிட்டு வாசனும் பெரியவரும் கிளம்பினார்கள். பூங்கோதையும் உடன் கிளம்பினாள். பெரியவருக்கு பூங்கோதை வருவதை தடை சொல்ல விருப்பமில்லை. மலைப்பகுதியை அடைந்தார்கள். வாசன் தனது நோட்டினை எடுத்து திசைகள் எல்லாம் மிகவும் கவனத்துடன் குறித்துக்கொண்டான். 

‘’அய்யா, நான் மலை மேல ஏறிப் போறேன்’’

‘’ம்ம்’’

‘’நீங்க நான் வரவரைக்கும் இங்கேயே இருங்க அய்யா, பூங்கோதை நீங்க நேரமாச்சுன்னா வீட்டுக்குப் போங்க’’

‘’நாங்களும் அங்க இங்க தேடிப் பார்க்கிறோம், நீ எங்களுக்கு முன்னரே வந்துட்டா இங்க வந்து இரு தம்பி’’

‘’ம்ம் சரி ஐயா’’

தாங்கள் நிற்கும் இடத்தினை மூவரும் குறித்துக்கொண்டார்கள். மீண்டும் அங்கேயே சந்திப்பது என முடிவு செய்து வாசன் தண்ணீர், உணவு, பை எல்லாம் எடுத்துக்கொண்டு மலையின் மேல் ஏறத் தொடங்கினான். மரங்களும் செடிகளும் அடர்ந்து இருந்தது. பாதையென்று எதுவும் மனிதர்களால் போடப்படவில்லை. தனக்கென ஒரு இலக்கை நிர்ணயித்துக்கொண்டு ஏறத் தொடங்கினான். சில தூரம் வந்ததும் சற்று நேரம் நின்றான். தண்ணீர் குடித்துக் கொண்டான். நோட்டினை எடுத்துப் பார்த்தான். இன்னும் சற்று தொலைவில் சென்றால் செடி தென்படலாம் என ஏறினான். 

சின்ன சின்ன பூச்சிகள், புழுக்கள் எல்லாம் இலையில் தஞ்சம் கொண்டிருந்தன. மழை விழுந்திருந்ததால் தரையெல்லாம் ஈரமாக இருந்தது. வாசன் மலையின் ஓரிடத்தில் திகைத்து நின்றான். நிறைய தொலைவு ஏறிவிட்டதுபோல் உணர்ந்தான். நெகாதம் செடியை தேடினான். சில செடிகள் நெகாதம் செடி போலவே கண்ணுக்குப் பட்டது. ஆனால் அவை நெகாதம் செடிகளில்லை என்பதை உறுதி செய்தான். மரமாக வளரமுடியாமல் செடியாக முடங்கிப்போவதன் அவசியம் என்ன? தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொண்டான். 

வித்தியாசமான ஓசைகள் மனதில் அச்சத்தை ஏற்படுத்தியது. மனிதர்கள் இங்கெல்லாம் வருவதில்லை என்பதுபோல் வெட்டப்படாத மரங்கள்! வாசன் வேறு திசையில் மேலும் ஏறத் தொடங்கினான். நேரம் வெகுவேகமாக கடந்தது. மாலைப் பொழுது வந்து சேர்ந்தது.

சற்று தொலைவு சென்றதும் குளுகுளுவென அடிக்கும் காற்றில், மர இடைவெளியில் மெல்லிய கதிர்களை பாய்ச்சும் சூரிய ஒளியில் சில செடிகளின் மேல் அப்படியே அமர்ந்தான். தனது உடலில் ஒருவித புத்துணர்வை ஏற்படுவதை உணர்ந்த வாசன் எழுந்தான். தான் அமர்ந்து இருந்த செடிகளில் ஒரு செடியை உற்று நோக்கினான். நோட்டினை எடுத்தான். நோட்டில் வரையப்பட்ட செடியையும் தான் நேரில் பார்த்த செடியையும் பார்த்தான். எல்லாம் மிகச்சரியாக இருந்தது. ஒரே ஒரு செடி?! சுற்றியுள்ள செடிகள் எல்லாம் வேறு விதமாக இருந்தது.

வாசன் நெகாதம் செடியை வேருடன் பறித்தான். தான் கொண்டு வந்து இருந்த பையில் செடியை பத்திரப்படுத்தினான். அந்த பகுதியிலே சுற்றி சுற்றிப் பார்த்தான். அதைப்போன்று வேறு எந்த செடியும் கண்ணுக்குப் புலப்படவில்லை. மேலும் மேலே நடந்தான். ஒரு சிறு பகுதியில் நெகாதம் செடிக் கூட்டமாக இருந்தது. அருகிலே சென்று பார்த்தான். 

தான் வைத்து இருந்த செடியுடன் அந்த செடிகளை ஒப்பிட்டுப் பார்த்தான். ஒரேமாதிரியாகவே இருந்தது. செடிகளை எண்ணினான். நாற்பத்தி இரண்டு செடிகள் மட்டுமே இருந்தது. எல்லா செடிகளுமே ஒரே வயதுடையவை போன்றே காணப்பட்டது. எந்த ஒரு செடியிலும் மலர்களோ, காய்களோ இல்லாதது வாசனுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அனைத்துச் செடிகளையும் வேர்களுடன் பறித்தான். அங்கிருந்த மண்ணை பல பிரிவுகளாகத் தோண்டி சில பைகளில் போட்டுக்கொண்டு குறித்துக்கொண்டான். இருள் சூழத் தொடங்கியது. வாசன் கீழிறங்கத் தொடங்கினான். வெகுவேகமாக இறங்கினான். 

பெரியவர் மட்டும் அதே இடத்தில் கல்லில் அமர்ந்து இருந்தார். பெரியவரின் கையில் ஒரே ஒரு செடி மட்டும் இருந்தது. வாசன் செடிகளுடன் பெரியவரை உற்சாகத்துடன் சந்தித்தான். பூங்கோதை சென்றுவிட்டதை அறிந்தான். பெரியவரிடம் வாசன் தான் சேகரித்த செடிகளையும் மண்ணையும் காட்டினான். பெரியவர் வைத்திருந்த செடியும் வாசன் கொண்டு வந்த செடிகளும் ஒரே மாதிரியாக இருந்தது. வாசன் ஆச்சரியமாகப் பெரியவரைப் பார்த்தான். பூங்கோதையுடன் தான் மலையின் ஒரு பகுதிக்குச் சென்றதாகவும், சிறிது தொலைவு மலையின் மேல் ஏறிச்சென்று பூங்கோதைப் பறித்துக்கொண்டு வந்ததாக பெரியவர் சொன்னதும் வாசன் அந்தப் பகுதிக்குச் செல்ல வேண்டும் என சொன்னான். ஆனால் பெரியவர் இரவாகிவிட்டதால் வேண்டாம் என வாசனுடன் வீடு திரும்பினார். எந்த ஒரு குறிப்பும் இல்லாமல் எப்படி பூங்கோதை பறித்துக்கொண்டு வந்தாள் என வாசன் தனக்குள்ளே ஆச்சரியப்பட்டுக்கொண்டான். 

(தொடரும்)

கம்யூனிசமும் கருவாடும் - 5

கிராக்கஸ் பெபியுப். இவருடைய வாழ்நாள் காலம் முப்பத்தி ஏழு வருடங்கள் மட்டுமே. இவருடைய சிந்தனைகள் எல்லாம் கம்யூனிசம் என்றோ சோசியலிசம் என்றோ இவரது காலத்தில் குறிக்கப்படவில்லை. இந்த கம்யூனிசம் என்ற வார்த்தை பின்னாளில் தான் வந்தது. ஆனால் இந்த கம்யூனிச சிந்தனைகள் பல்லாண்டு காலமாக மனிதர்களில் மனதில் உலவிக் கொண்டுதான் இருந்தது.

 உடோபியா எனும் ஒரு கற்பனை சமூகத்தை, நிலப்பரப்பை  தாமஸ் மோர் எழுதிய வருடம் 1516. இந்த சமுதாயம் அமையக்கூடிய சாத்தியமற்ற சூழலே இப்போது மட்டுமல்ல, எப்போதும் நிலவுகிறது. இந்த தாமஸ் மோர் எனக்கு அறிமுகமானது எனது தொலைக்கப்பட்ட தேடல்கள் புத்தக வெளியீட்டு விழாவில் கவிஞர் தாரா கணேசன் அவர்கள் பேசியதை கேட்டபோதுதான்.  உடோபியா என்பது பற்றி நான் அறிந்திருக்கவில்லை. ஆனால் என்னுள் எழுந்த சிந்தனைகளில் சில உடோபியாவில் இருந்ததை கண்டு ஆச்சர்யம் அடைந்தது உண்டு. இதே போல் பலரும் உலகில் சிந்தித்து கொண்டிருக்க கூடும். தாமஸ் மோர் எழுத்தில் வைத்தார், பலர் எண்ணங்களை தங்களுடன் புதைத்து கொண்டார்கள் என்றே கருதுகிறேன். தாமஸ் மோர் அவர்களுக்கு முன்னாலேயே இதே சிந்தனைகளை கொண்டிருந்தவர்கள் இருந்திருக்கிறார்கள், அவருக்கு பின்னால் வந்தவர்களும் அதே சிந்தனைகளை கொண்டிருக்கிறார்கள். அதிலும் சிலர் எழுதவும் செய்து இருக்கிறார்கள்.

உலகம் எல்லாம் ஒரே நாணயம். உலகம் எல்லாம் ஒரே மதம். உலக நாடுகள் எல்லாம் ஒன்றே ஒன்று என்கிற கற்பனை கோட்பாடு, எந்த வீடுகளுக்கும் கதவுகளே இல்லாது இருத்தல், உலக நாடுகள் பிரிவினை பாராட்டாது ஒன்றாகவே இருத்தல் போன்ற பல கற்பனைகள் மனதில் வைத்தும் அதை எப்படியாவது உலகில் நிலைநிறுத்திட வேண்டும் எனும் முயற்சி அற்ற  எண்ணங்கள் என்னுள் எழுவது உண்டு. ஆனால் இவை எல்லாம் சாத்தியமற்று போய்விடும் என்கிற நிதர்சன எண்ணங்களும் என்னுள் இருப்பதுண்டு. இனி வரப்போகிற உலகத்தில் இதுபோன்ற எண்ணங்கள் எல்லாம் சாத்தியமா? காலம் பதில் சொல்லும் என சொல்வது அவசியமற்றதாகிறது. உலகம் தோன்றியபோது எந்த நாகரிகம் வீட்டினை கட்டி இருந்தது? எந்த நாகரிகம் பணத்தை அறிந்து இருந்தது? எந்த நாகரிகம் தங்களை பிரித்து வைத்து கொண்டிருந்தது? காடுகளில் சுற்றி திரிந்தவர்கள் தானே இந்த மனிதர்கள். இன்று கம்யூனிச சிந்தனைகளை உலகில் நிலை நிறுத்த நினைப்பவர்கள் காடுகளில்தான், காடுகளில் மட்டுமேதான் சுற்றி திரிய வேண்டும். இவர்களுக்கு நாடு, நகரம் என்பதெல்லாம் அவசியமில்லாத ஒன்று. அப்படி பார்த்தால் சந்நியாசம் என காடுகளை நோக்கி பயணித்தவர்கள் தான் உண்மையான கம்யூனிசவாதிகள் என சத்தமிட்டு சொல்லிவிடலாம். புரட்சி என வன்முறைகளை கையாளும் இந்த சிந்தனைவாதிகள் எல்லாம் பேசாமல் தவம் செய்துவிட செல்வது சால சிறந்தது.

இத்தனை தொழில் நுட்ப வளர்ச்சியும், சமுதாய மாற்றங்களும் ஏற்பட்ட பின்னர் கம்யூனிசம் என்கிற அழகிய சிந்தனையை நோக்கி மனிதம் செல்லும் என்பதெல்லாம் வீணான கற்பனை சித்திரங்களாகவே வரையப்படும்.

பெபியுப் சொல்கிறார் 'ஒரு சமூகமானது, மனிதர்கள் தாங்கள் பிறரை விட பணக்காரர்களாகவோ, அறிவுடையவர்களாகவோ, பலம் பொருந்தியவர்களாகவோ உருவாவதை முற்றிலும் ஒழிக்கும் வண்ணம் உருவாகவேண்டும்'

இந்த வாசகம் திடுக்கிட செய்யும் வண்ணம் இருந்தாலும் இதனுடைய நோக்கம் என்னவெனில் 'ஈடு இணையற்ற ஒரு சமுதாயம் என்பது, அதாவது ஏற்ற தாழ்வுகள் அற்ற, அனைவரும் பணத்திலும், அறிவிலும், பலத்திலும் சமம் பொருந்தியவர்களாக இருப்பதுதான் என்கிறது' இது எப்படி சாத்தியம்? அன்றைய கால கட்ட சிந்தனைகளில் மரபியல் விசயங்கள் முதலான பிற அறிவியல் விசயங்கள் பெரிதாக தெரிந்திருக்கவில்லை.

சாத்தியமற்ற விசயங்களை, விபரங்களை உலகின் உயிர்களின் தன்மையை பற்றி சிந்திக்காமல் ஒரு சமூகம் வேண்டும் என விரும்பினால் அது எப்படி சாத்தியம். முன்னர் எழுதிய பதிவினில் குறிப்பிட்டதுதான். வீட்டினில் கம்யூனிசத்தை நிலைநிறுத்த திராணியற்றவர்கள் சமூகத்தில் கம்யூனிசத்தை நிலைநிறுத்துவது பற்றி பேசுவது அறிவீனம்.

உயிரினங்களின் தேவை என்ன? வாழ்வது என்பதுதான் குறைந்த பட்ச ஆசையாக இருக்கக் கூடும். உயிரினங்கள் இருப்பிடத்திற்காக, உணவுக்காக, கலவிக்காக போராடும் தன்மை உடையவை. தனது நிலையை நிலை நிறுத்தி கொள்ள தனக்கு போட்டியாக இருப்பவைகளை அடிமைபடுத்தும் குணம் உயிரினங்களிடம் உண்டு. இந்த போட்டி தன்மையை ஒழித்து கட்ட வேண்டும் என கூக்குரல் இடுவதுதான் கம்யூனிசம் என்றால் அந்த கம்யூனிசத்தை எந்த உயிரினம் ஏற்று கொள்ள தயாராக இருக்கும். ஆனால் இதுவல்ல கம்யூனிசம் என்றால், எதுதான் கம்யூனிசம்?

கம்யூனிசம் என்ற வார்த்தையை முதலில் ஆங்கிலத்தில் அறிமுகப்படுத்தியவர் குட்வின் பாம்பி என்பவரே என சொல்லப்படுவதுண்டு. இவர் பெபியுப் கொள்கையை பின்பற்றியவர்கள் பிரெஞ்ச்சு மொழியில் உபயோகித்த கம்யூனிஸ்டே என்ற வார்த்தையை இரவலாக பெற்று கொண்டார். இவர் தான் இங்கேல்ஸ் அவர்களை கம்யூனிஸ்டேவிற்கு அறிமுகப்படுத்தியவர். இவர்தான் கம்யூனிஸ்ட் போராட்ட அமைப்பினை 1841ல் உருவாக்கினார். அந்த வருடமே உலக கம்யூனிஸ்ட் அமைப்பும் தோன்றியது.

நிலச்சுவான்தார்கள் மனிதர்களை கொத்தடிமைகளாக நடத்தியது கண்டு, அரசர்கள் மக்களை அடிமைகளாக நடத்தியது கண்டு பொங்கி எழுந்த மக்கள்தான் புரட்சிக்காரர்கள் என அறியப்பட்டார்கள். ஆனால், அவர்கள் புரட்சியை கையாண்ட விதம் வன்முறை! இவர்களை அரசு படைகள் ஒடுக்கிவிடுவது வாடிக்கையாக நடந்துவருவதுதான். மக்களிடம் புரட்சி ஏற்படாதவரை, தனி அமைப்புகளில் ஏற்படும் புரட்சி நசித்து போவதுண்டு. உண்மையான கம்யூனிசம் உலகில் நிலவிட மக்கள் போராட்டத்தில் முழுமையாக தங்களை அர்பணித்து கொள்ள வேண்டும். இது எவ்வகையில் சாத்தியம் என்பதை போராளிகளும், புரட்சியாளர்களும் தான் சொல்ல வேண்டும்.

மார்க்ஸ் மற்றும் இங்கேல்ஸ் போன்றோர்களின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையை ஒருபோதும் அலசப் போவதில்லை இந்த கட்டுரை. அது தேவையில்லாத விசயங்களும் கூட. ஆனால் சில விசயங்கள் மட்டும் இங்கே கட்டுரையின் பொருட்டு குறிப்பிடலாம் என நினைக்கிறேன். மார்க்ஸ் கூலி தொழிலாளி நிலையில் இருந்தவர். இங்கேல்ஸ் பணக்கார வர்க்கத்தை சார்ந்தவர். இங்கேல்ஸ் மார்க்ஸ் அவர்களுக்கு நிறைய உதவிகள் புரிந்தார். இப்படி ஒரு தனி மனிதன் மற்றொரு மனிதனுக்கு உதவும் பட்சத்தில் எதற்கு ஒரு சமூகமே அப்படி இருக்கக் கூடாது எனும் சிந்தனை மார்க்ஸ் அவர்களுக்கு வந்திருந்ததில் எந்தவொரு ஆச்சரியமும் இல்லை. ஆனால் அந்த சிந்தனையை உலகெங்கும் நிலைநிறுத்த வேண்டும் என நினைத்ததுதான் தவறாகிப் போனது. இங்கேல்ஸ் போன்ற மனிதர்கள் உலகம் எல்லாம் நிறைந்திருந்தால் மட்டுமே மார்க்ஸ் போன்ற மனிதர்கள் சுகமாக இருந்திருக்க இயலும். இங்கேல்ஸ்களை உருவாக்குவது எப்படி? என்பதுதான் பெரிய போராட்டமாக இருக்கிறது. ஆனால் புரட்சிகள் எனும் பெயரில் நாச வேலைகள் உலகில் நடப்பது இயல்புதான். மார்க்ஸ் மற்றும் இங்கேல்ஸ் உருவாக்கிய கம்யூனிச சித்தாந்தம் பிரசித்து பெற்றது என சொல்ல இயலாது.

கம்யூனிச கொள்கைகளை கடைப்பிடிப்பவர்கள் உண்மையிலேயே இந்த கம்யூனிச சித்தாந்த சிந்தனைகளை பற்றி அறிந்து இருக்கிறார்கள் என அறிந்தால் மிகவும் மகிழ்ச்சி கொள்வேன்.

கம்யூனிச சித்தாந்தம் 1848l ல், முன்னர் குறிப்பிட்டது போல பிரெஞ்ச்சு தொழிலார்களால் 1836ல் கம்யூனிச அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டு அதன் விருத்தியாக உருவான கம்யூனிச அமைப்பினால் அங்கீகரிக்கப்பட்டு, வெளியிடப்பட்டது. இதில் முக்கிய விசயம் என்னவெனில் எதிர்காலத்தில் எப்படிபட்ட கம்யூனிச அமைப்புகள் உருவாக வேண்டும் என்பதை பற்றி இந்த சித்தாந்தம் எதுவும் சொல்லவில்லை என்பதுதான் சிறப்பு. அதன் காரணமாகவே கம்யூனிச சித்தாந்த அடிப்படை என சொல்லிக் கொண்டு லெனினிசம் முதற்கொண்டு எல்லாம் உருவாகின.

இனி கம்யூனிச சித்தாந்தம் பற்றி இங்க்கேல்சும், மார்க்சும் என்னதான் சொன்னார்கள் என்பதை பார்ப்போம். இந்த கம்யூனிச சித்தாந்தம் நான்கு பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டு உள்ளது. முதலில் ஒரு முகப்புரையுடன் தொடங்குகிறது. அந்த முகப்புரை மற்றும் கம்யூனிச சித்தாந்தங்களை அடுத்த பதிவில் பார்க்கலாம்.

இந்த தொடரில் இனி வரும் சில  பதிவுகள் கார்ல் மார்க்ஸ் மற்றும் இங்கேல்ஸ் எனும் அற்புத மனிதர்களுக்கு சமர்ப்பணம்.

(தொடரும்)

அடியார்க்கெல்லாம் அடியார் - 31

ஈஸ்வரி வேகமாக வந்தாள். 'என்ன விசயம்?' எனக் கேட்டாள். கதிரேசன் சுருக்கமாக சில வரிகளில் சொன்னான். 'சரி நான் பார்த்துக்கிறேன்' என சொன்னாள் ஈஸ்வரி. பெண்ணின் மனதை ஒரு பெண்ணே அறிவாள் என நினைத்தான் போலும் கதிரேசன்.

ஈஸ்வரி வைஷ்ணவிக்கு ஆறுதலாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தாள். அப்பொழுது வைஷ்ணவி ''நான் ரொம்பத் தெளிவாத்தான் இருந்தேன், ஆனா இழப்புனு வரப்போ தாங்கிக்க முடியலை, இன்ன காரணத்துக்குனு ஒருத்தரை ஒதுக்க முடியாதில்லையா?'' என வைஷ்ணவி கூறினாள். ''ம், சட்டுனு எதையும் செஞ்சிரமுடியாது, ஆனா இப்போ நிலமை கைக்கு மீறிப் போயிருச்சி அதனால அவனை இனிமே நினைச்சிட்டு இருக்கிறதுல்ல அர்த்தமில்லை'' என்றாள் ஈஸ்வரி. ''ம்'' எனக் கேட்டுக் கொண்டாள் வைஷ்ணவி. ஈஸ்வரியே தொடர்ந்தாள்.

''எப்பவுமே நமக்கு இருக்கிறது மேல அக்கறையே இருக்காது, இல்லாதது மேலதான் அக்கறையே இருக்கும், இருக்கிறதை நல்லா வைச்சிக்கத் தெரியாது, இல்லாததை பத்தியே யோசிச்சி காலம் போகும், அப்புறம் நாள் போனப்பறம் தான் தெரியும் இருக்கிறதை ஒழுங்காப் பாதுகாக்காம விட்டதால இருக்கிறதும் இல்லாமப் போயிரும்'' என மெதுவாக நிறுத்திச் சொன்னாள் ஈஸ்வரி. கதிரேசனின் காதிலும் அது விழுந்தது.

''எனக்கு அவனுக்கு கல்யாணம் நிச்சயம்னு சொன்னதும் மனசு கொஞ்சம் தளர்ந்திருச்சி, என்னை வெறுப்பேத்தத்தான் இந்த தகவலையே ஃபோன் பண்ணிச் சொல்றேன், கல்யாணத்துக்கெல்லாம் வந்துராதேனு சொல்லிட்டு ஃபோனை வைச்சிட்டான், அதுதான் கதிரேசன் கிட்ட சொல்லலாம்னு நேரில வந்தேன்'' என்றாள் வைஷ்ணவி. ''நீயும் ஃபோன் பண்ணி ஒருத்தனை காதலிக்கிறேனு சொல்லு, அதுவும் இப்பவே. உன்னால முடியலைன்னா என்கிட்ட கொடு நான் சொல்றேன் அவனுக்கு'' என்றாள் ஈஸ்வரி.

''சே சே வேண்டாம்'' என்றாள் வைஷ்ணவி. ''உயிருக்குயிரா காதலிச்ச ஒருத்தரை எப்படி லேசா தூக்கிப் போட முடியும்?'' எனக் கேட்டாள் ஈஸ்வரி. ''நம்ம காதலே, காதல்னு இல்லைனு சொல்லிட்டுப் போறவனுக்கு, நம்ம காதல் இருக்குனு வாழறது கோழைத்தனம்'' என சொன்ன வைஷ்ணவியின் கண்கள் தெளிவாக பிரகாசித்தது.

''வழி தேடிக்கிற சக்தி உள்ளவங்களுக்கு வலி எல்லாம் ஒரு பிரச்சினையே இல்லை, ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு உங்களை, நான் கூட நீங்க மனசு வெறுத்துட்டீங்களோனு நினைச்சேன், சீக்கிரம் ஒரு பையனைப் பார்த்துருவோம்'' என்றாள் ஈஸ்வரி. ''எனக்கும் தான் உன்னை ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு, ம் பையனா? சரி'' என்றாள் வைஷ்ணவி.

கதிரேசன் அங்கே காபியுடன் வந்தான். ''என்ன வைஷ்ணவி, என்ன முடிவு பண்ணியிருக்க?'' எனக் கேட்டான் கதிரேசன். ''உங்களை மாதிரி ஒருத்தரை கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறாளாம்'' என்றாள் ஈஸ்வரி. ''நல்ல முடிவு தான'' என்றான் கதிரேசன். ''பையன் கிடைக்கனுமே'' என்றாள் ஈஸ்வரி. ''ஏன் உன் அண்ணன் சங்கரன் இல்லையா?'' என்றான் கதிரேசன். வைஷ்ணவி புன்னகைத்தாள். ''கொஞ்சம் நாள் ஆகட்டும், இப்ப எல்லாம் எதுவும் வேண்டாம்'' என சொன்னாள் வைஷ்ணவி.

இத்தனை நாட்களில் ஈஸ்வரிக்கு மிகவும் நெருங்கிய தோழியாகிப் போனாள் வைஷ்ணவி. தினமும் மாலையில், வார விடுமுறையில் கதிரேசனின் வீட்டுக்குத் தவறாமல் வந்துவிடுவாள் வைஷ்ணவி. ஈஸ்வரியுடன் சில மணி நேரங்கள் பேசிவிட்டுச் செல்வாள். மாதங்கள் நகர்ந்து கொண்டிருந்தன. ''எப்போ குழந்தை?'' எனக் கேட்டாள் வைஷ்ணவி. ''சிவன் மனசு வைக்கனுமே'' எனச் சிரித்தாள் ஈஸ்வரி. ''சிவன்?'' என வினாவுடன் பார்த்தாள் வைஷ்ணவி.  ''கொஞ்ச நாள் ஆகட்டும்'' என்றாள் ஈஸ்வரி. ''கதிரேசன் இன்னும் அப்படித்தான் இருக்கானா?'' எனக் கேட்டாள் வைஷ்ணவி.

வைஷ்ணவியின் கேள்வியை ஈஸ்வரி எதிர்பார்க்கவில்லை. ''என்ன அர்த்தம்?'' எனக் கேட்டாள் ஈஸ்வரி. ''உடல் தொடுறது கள்ளம்னு நினைச்சான், காதல் இல்லைனு சொன்னான்'' என ஈஸ்வரியினைப் பார்த்தாள் வைஷ்ணவி. ''நீயும் அவரும் நெருக்கமா?'' எனக் கேட்டாள் ஈஸ்வரி. ''ம் எனக்கு கதிரேசன்கிட்ட பேசறது ரொம்பப் பிடிக்கும், என்கிட்ட எல்லா விசயமும் பேசுவான் அப்போதான் உன்னைப் பத்தியும் சொன்னான், நான் கூட அறிவுரை சொன்னேன், கல்யாணத்துக்கப்பறம் என்கிட்ட முன்னைப் போல பேசறதில்லை, எப்பவும் ரொம்ப பிஸியாவே இருக்கான்'' என்றாள் வைஷ்ணவி. ''ம்ம் கதிரேசன் மாதிரி ஒருத்தர் உனக்கு கணவனா வாய்ச்சா என்ன பண்ணி இருப்ப?'' எனக் கேட்டாள் ஈஸ்வரி. ''தெரியலை, அந்த சூழ்நிலையில எப்படி இருந்திருப்பேனோ, ஒருவேளை உன்னை மாதிரியே சந்தோசமாவே இருந்திருப்பேனோ என்னவோ?'' என பதில் சொன்னாள் வைஷ்ணவி.

''ஆமாம் எனக்கு முதல் ஒரு வாரம் என்ன இது அப்படினு இருந்திச்சி, ஆனா அதுக்கப்புறம் எனக்கு அப்படி ஒரு எண்ணமே இல்லாமப் போக ஆரம்பிச்சிருச்சி. ரொம்பவே சந்தோசமா இருக்கேன். வீட்டுல கேள்வி கேட்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க! கல்யாணம் பண்ணினா உடனே குழந்தை அப்படிங்கிற மனசுதான் எல்லோருக்கும், இல்லைன்னா புழுப் பூச்சி இல்லைன்னு பேசிருவாங்க'' என்றாள் ஈஸ்வரி. ''ஆச்சரியமா இருக்கு?'' என்றாள் வைஷ்ணவி. ''எதையும் ஏத்துக்கிறப் பக்குவம் வேணும், கிடைச்சா சரினும், கிடைக்கலைன்னா சரின்னும் இருந்தா இருக்கிறது எப்பவுமே இல்லாமப் போகாது'' என ஈஸ்வரி சொன்ன வேளையில் கதிரேசன் வீட்டினுள் நுழைந்தான். வைஷ்ணவி சில நிமிடங்களில் விடைபெற்றுச் சென்றாள்.

நாட்கள் நகரத் தொடங்கியது. வைஷ்ணவியின் வருகையும், அவளது பேச்சும் ஈஸ்வரியை வெகுவாகவே கவர்ந்தது.

கதிரேசன் அலுவலகத்தில் வீட்டிற்கு கிளம்பும் முன்னர் வழக்கம் போல ஒரு அறையில் தியானத்தில் அமர்ந்தான். சிவன் வழக்கம்போல மனதில் வட்டமிட்டார்.

வீட்டிற்கு வந்தான். ''வைஷ்ணவி வந்திருந்தா, உன்கிட்ட முக்கியமாப் பேசனுமாம்'' என்றாள் ஈஸ்வரி. ''ம்'' என சொல்லிவிட்டு வைஷ்ணவியைத் தொடர்பு கொண்டான் கதிரேசன். ''எப்போ ஃபிரீயா இருப்ப, உன்கிட்ட நேரில பேசனும்'' என்றாள் வைஷ்ணவி. ''நாளைக்கு வா'' என்றான் கதிரேசன்.

(தொடரும்)