நுனிப்புல் (பாகம் 2) 13

13. சாத்திரம்பட்டி சுமதி


விஷ்ணுப்பிரியன் வாசன் அருகில் அமர்ந்தார். பெரியவர் விஷ்ணுப்பிரியனிடம் ஒரு சில வார்த்தைகள் பேசினார். பின்னர் விஷ்ணுப்பிரியன் தான் தூங்க வேண்டும் என கேட்டுக்கொண்டதால், பெரியவர் பாண்டியிடம் விஷ்ணுப்பிரியனுக்கு தூங்குவதற்கு ஏற்பாடுகள் செய்யுமாறு கேட்டுக்கொண்டார். விஷ்ணுப்பிரியன் வெகுவேகமாகவே உறங்கச் சென்றார். பெரியவர் வாசனிடம் பேச்சைத் தொடர்ந்தார்.

''நல்லா நாராயணனை வேண்டிக்கோ வாச, நாம போற காரியம் எந்தவித தடையில்லாம முடியனும்''

''சீக்கிரம் முடிஞ்சா நல்லது ஐயா, நோட்டுல குறிப்பிட்டமாதிரி, அந்த இடத்தில ஒரு வேளை கிடைக்கலைன்னா என்ன பண்ற ஐயா''

''செடியோ, விதையோ இல்லாம நாம திரும்ப போறது இல்ல, எப்படியும் எடுத்துட்டுத்தான் வரனும் அங்கே கட்டாயம் கிடைக்கும்''

''நாம பயிரிட அளவுக்கு கிடைக்கனுமே ஐயா''

''கிடைக்கும் வாசா''

வாசன் யோசித்தான். அதிக அளவில் வளரும் செடியாய் இருந்தால் கவலைப்படத் தேவையில்லை. ஆனால் எந்த வேளாண்மைத்துறையில் இந்த விதையோ, செடியோ கிடைக்காது எனில், இது நோட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள செடிதானா என யாரிடம் கொடுத்து உறுதி செய்வது?

''என்ன யோசிக்கிற வாசா?''

''இது நீங்க வரைஞ்சிருக்க செடி போல, வேற செடி கிடைச்சி அதை நாம எடுத்துட்டு வந்துட்டா, நம்ம திட்டம் எல்லாம் வீணாயிருமே ஐயா''

''ம், இத்தனை நாளா இது பத்தி யோசிக்காம நாளனைக்கி கிளம்பிப் போகப் போறோம், இப்ப வந்து இப்படி கேள்வி கேட்கறியே''

''ஒரு இடத்திற்கு கிளம்பிட்டோம், அதனால என்ன என்ன யோசிக்கனுமோ அதையெல்லாம் யோசிக்கிறது நல்லதுதானய்யா, நாம அவசரத்துல ஏதாவது தப்பு பண்ணிறக்கூடாதுல்ல ஐயா''

''யாருக்கு அவசரம் வாசா?''

''அது...''

''அப்படி அவசரப்பட்டு செய்ற காரியமா இருந்தா, அன்னைக்கே சொல்லி ஆட்களை கூட்டிட்டுப் போய் செடிய தேடிக்கொண்டு வந்துருக்க மாட்டேனா, இது அப்படிப்பட்ட இலேசான விசயமில்லை, உன்னை வைச்சி செய்ய வேண்டிய காரியம் அதுவும் உன் மனதிருப்தியோட செய்ய வேண்டிய காரியம், உனக்காக நான் காத்திருந்தேன், இனியும் நான் காத்திருக்கனும்னா காத்திருக்கேன் வாசா''

''இல்லை ஐயா, நாம இனி தாமதிக்க வேண்டாம்''

''நம்பிக்கையை என்னைக்கும் தளரவிடாத, எது வேணும்னு நினைச்சி நாம செயல்படறோமோ அது நிச்சயமா கிடைக்கும், ம்.. திருமாலை பத்தி தகவல் கிடைச்சதுனு கேள்விபட்டேன்''

''திருமால் சாத்திரம்பட்டியில பிறந்தவராம் ஐயா''

''சாத்திரம்பட்டியா? சேகர் இதுபத்தி எதுவும் சொல்லலையே''

''சேகர் ஐயாவுக்குத் தெரியாம இருந்திருக்கலாம், உங்களுக்கு சாத்திரம்பட்டி தெரியுமாய்யா''

''ம்ம்... நம்ம ஊரிலிருந்து மூணு மணி நேரம் ஆகும், கிழக்கே இருக்கு, அந்த ஊருப் பக்கத்துல பெரிய ஊருனு எதுவும் இல்லை, போக்குவரத்து வசதி கிடையாது''

''நீங்க போனதுண்டா ஐயா''

''ம்ம் இருபத்தி ஐஞ்சு வருசத்துக்கு முன்னாடி போய் இருக்கேன், ஆனா இப்பவும் அதே மாதிரிதான் இருக்குனு கேள்விபட்டேன்''

''யார் சொன்னாங்க ஐயா''

''பெருமாள் தாத்தா''

''ஓ சாத்திரம்பட்டிக்கு எதுக்குப் போனீங்க ஐயா?''

''அதெல்லாம் இப்ப எதுக்கு வாசா, நீ வேணும்னா ஒருநாள் போய்ட்டு வா''

''திருவில்லிபுத்தூர் போய்ட்டு வந்துதான் இனி போகனும், நாளைக்கு சில வேலையெல்லாம் இருக்கு ஐயா''

''நாளைக்குப் போறதா இருந்தா நானே வேணாம்னு சொல்லிருவேன்''

நோட்டினை எடுத்து வைக்குமாறு சொன்னான் வாசன். பெரியவரோ தனக்கு எல்லாம் நினைவில் இருப்பதாக சொன்னார். ஆனால் வாசன் தனக்கு பெரியவர் முதன்முதலில் எழுதிய நோட்டு நிச்சயம் வேண்டும் எனக் கேட்டுக்கொண்டான். பெரியவர் சம்மதம் தந்தார். அருளப்பனிடம் அனைத்து விபரங்களையும் பேசிவிட்டதாக வாசன் கூறினான். இரவு ஒன்பது மணி ஆகி இருந்தது. நேரத்தைப் பார்த்த வாசன் பெரியவரிடம் விடைபெற்றுக்கொள்வதாகக் கூறிக்கொண்டு தனது வீட்டை நோக்கி நடந்தான்.

இரவு நேரமாகியும் குழந்தைகள் கவலையுடன் அமர்ந்து இருந்தார்கள். சுமதி அழுதவாறே இருந்தாள். அதைக்கண்ட வாசன் என்னவென கேட்டான். சுமதி தானும் திருவில்லிபுத்தூர் வரவேண்டும் என கூறினாள். வீட்டில் அனுமதி தர மறுக்கிறார்கள் என கூறினாள். வாசன் அறிவுரை கூறினான். சுமதி சமாதனம் அடையவில்லை.

''ஆண்டாள் போல நானும் அந்த ஊரில இருக்கனும் மாமா''

''அதுக்கு அந்த ஊருக்குப் போகனும்னு அவசியமில்லை''

வாசன் தர்மசங்கடமாக உணர்ந்தான். சுமதியின் இந்த எண்ணத்திற்கு யார் காரணம்? இந்த சின்னஞ்சிறு வயதில்! அப்பொழுது சுமதியின் தாயார் சுபத்ரா அங்கு வந்தார். வாசனிடம் விபரம் கூறினார்.

''நீ படிச்சி பெரிய ஆளா வரனும்னு உங்க அம்மா சொல்றாங்க நீ இப்படி என்னோட கிளம்பி வந்தா உன் படிப்பு என்னாகிறது?''

''என்னைக் கூட்டிட்டுப் போங்க மாமா''

வாசன் சுபத்ராவைப் பார்த்தான். சுபத்ரா சுமதியை வீட்டுக்கு வருமாறு கண்டித்தார். சுமதி இடத்தைவிட்டு நகருவதாக தெரியவில்லை.

''இந்த தடவை நான் முக்கியமான காரணமா போறேன், அடுத்த தடவை கூட்டிட்டுப் போறேன்''

''தம்பி, என்ன சொன்னாலும் கேட்க மாட்டேங்கிறா, எப்பப் பார்த்தாலும் நாராயணனை நினைச்சிட்டே இருக்கா, நோட்டுல ஏதாவது எழுதிட்டே இருக்கா. நல்லாப் படிக்கிறா ஆனா சின்ன வயசுல இருந்தே இந்த பழக்கம் வந்துருச்சு எப்படி மாத்துரதுனு தெரியலை''

''ஒருதரம் ஆண்டாளா, மீராவா மாறனும்னு சொன்னா''

''அம்மா, நான் மாமாவோட போகலை என்னைப் பத்தி எதுவும் சொல்ல வேணாம்''
இதுதான் சமயம் என வாசன் சுபத்ராவிடம் சுமதியை அழைத்துப் போகச் சொன்னான். சுமதி வாசனை திரும்பி திரும்பி பார்த்தவாறே நடந்தாள். வாசனுக்கு சுமதியின் செயல் மிகவும் விசித்தரமாக இருந்தது. அன்றைய இரவு பல கேள்விகளுடன் கடந்து கொண்டிருந்தது.
(தொடரும்)

புத்தக வெளியீட்டு விழா

நயினார் பதிப்பக வெளியீடு.

1.  ‘தொலைக்கப்பட்ட தேடல்கள்‘ (சிறுகதை தொகுப்பு)

2.  ‘நுனிப்புல்‘ நாவல் பாகம் - 1 

நயினார் பதிப்பகம்,  அகநாழிகை பொன். வாசுதேவன் 999 454 1010

3. வெறும் வார்த்தைகள் (கவிதை தொகுப்பு) 

தமிழ் அலை பதிப்பகம், 1, காவலர் குறுந்தெரு, ஆலந்தூர் சாலை, சைதாப்பேட்டை, சென்னை - 15, தொடர்புக்கு: இஷாக் 978 621 8777

சபலத்தில் அல்லாடும் மனம்

எனது மனைவியின் மனமாற்றம் எனக்குள் பெரும் மகிழ்வை தந்தது. மனைவியின் மனமாற்றத்திற்கு என்ன காரணம் என கேட்க எனக்குத் தோணவே இல்லை. இந்த மனமாற்ற விசயத்தை எனது மாமா மகளிடமும், என்னுடன் வேலை பார்க்கும் பெண்ணிடமும் சொன்னேன். எனது மாமா மகள் மிகவும் சந்தோசபட்டாள், ஆனால் என்னுடம் வேலை பார்க்கும் பெண் முகம் வாடிப்போனது கண்டேன். எப்பொழுது அப்பாவாக போகிறாய், எப்பொழுது விருந்து என நச்சரிக்கத் தொட‌ங்கினாள் என‌து மாமா ம‌க‌ள்.


சில மாதங்கள் மெல்ல கடந்தது. நான் அப்பாவாக போகிறேன் எனும் இனிய செய்தியை எனது மனைவியின் மூலமே அறிந்தேன். எனக்குள் உற்சாகம் பீறிட்டது. அலுவலகத்தில் இதுகுறித்து நான் எதுவும் சொல்லவில்லை. அன்றுதான் அலுவலகத்தில் நானும் என்னுடன் வேலை பார்க்கும் பெண்ணும் இரண்டு மாதம் ஹாங்காங் செல்ல வேண்டும் என சொல்லி இருந்தார்கள். 


வீட்டில் எனது மனைவியிடம் குழந்தை விசயத்தை அனைவரிடம் சொல்ல வேண்டும் என சொன்னபோது சில மாதங்கள் கழித்து சொல்லலாம் என சொன்னார். அவரது கண்கள் பயத்தில் இருந்ததை அறிந்தேன். எனக்கும், குழந்தைக்கும் எதுவும் ஆகாதுலங்க என அவர் சொன்னபோது எனது இதயத்தை எவரோ குத்துவது போன்று வலி உணர்ந்தேன். 


தாய்மை நிலை அடைய முடியாமல் தவிக்கும் பலர் நினைவில் வந்தார்கள். கருவுற்ற பின்னர் கரு கலைந்த நிலையில் இருந்த சிலர் நினைவுகளில் மோதினார்கள். எதற்காக இப்படி எதிர்மறை எண்ணம் எல்லாம் வந்து சேர்கிறது என எனக்கு மீது சற்று வெறுப்பு வந்து சேர்ந்தது. 


அப்ப‌டியெல்லாம் எதுவும் ஆகாது, க‌வ‌லை வேண்டாம் என‌ தைரிய‌ம் சொன்னேன். க‌ருவுற்று இருக்கும் கால‌ங்க‌ளில் தைரிய‌மாக‌வும் ந‌ன்றாக‌வும் இருந்தால் மட்டுமே குழந்தை ஆரோக்கியமாக இருக்கும் என்று சொன்னேன். சரி என கேட்டுக் கொண்டார். 


அந்த நேரத்தில்தான் மனமாற்றத்திற்கான காரணம் கேட்டு வைத்தேன். அப்பொழுது அவர் சொன்ன விசயம் எனக்கு அதிர்ச்சியை அளித்தது. எனது பாட்டி எனது மனைவியிடம் ''கால காலத்துல குழந்தையை பெத்துக்கலன்னா உன் புருசன் உன்னை விட்டு வேறு ஒருத்தியோட தொடர்பு வைச்சிக்கிற போறான், அவன் வேற கல்யாணம் பண்ணினாதானே, நீ இந்த குடும்பத்தை உண்டு இல்லைனு பண்ணுவ, அவன் வேற ஒருத்தியோட உனக்குத் தெரியாம தொடர்பு வைச்சிட்டா என்ன பண்ணுவ' என சொன்னதும் மனதில் எனது மனைவிக்கு பயம் அப்பிக்கொண்டதாம். இதை என்னிடம் சொன்னபோது எனக்கு பயம் அப்பிக்கொண்டது. 


அந்த அளவுக்கு மனநிலையில் மிகவும் தரம் தாழ்ந்தவனா நான் என என்னுள் நினைத்துக்கொண்டேன். இருப்பினும், இதுதான் உண்மையான காரணமா என கேட்டு வைத்தேன். ஆம் இதுதான் உண்மையான காரணம், பல குடும்பங்களில் குழந்தைக்காக மட்டுமே சேர்ந்து வாழும் பெற்றோர்கள் பார்த்து இருக்கிறேன், அதுவும் இப்பொழுதெல்லாம் எளிதாக சின்ன சின்ன காரணம் காட்டி அறுத்தெரிந்து கொண்டு போய்விடுகிறார்கள் என்றார். உங்களை இழக்க நான் தயாராக இல்லை, சில மாதங்களாக மனதில் உறுத்திக் கொண்டே இருந்தது. அதன் காரணமாகவே நான் மாறினேன், மேலும் உங்கள் மாமா மகளின் காதல் முறிவும், உங்களுடன் வேலை பார்க்கும் அழகிய பெண்ணின் நிலையும் என்னை தடுமாற செய்தது. எனக்கு என்னவோ நீங்களும், உங்களுடன் வேலை பார்க்கும் பெண்ணும் தவறு செய்து விடுவீர்களோ என அஞ்சினேன் என்றார். அவர் சொன்னது என்னை நிலை குலைய வைத்தது. 


இப்படி சொன்ன அவரிடம் எப்படி நானும் என்னுடன் வேலை பார்க்கும் பெண்ணும் பணி விசயமாக ஹாங்காங் இரண்டு மாதம் செல்ல இருக்கிறோம் என சொல்வது என தள்ளாடினேன். சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும் என சொன்னேன். அந்த செய்தியை அவரால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. குழந்தை உருவாகி இருக்கிறது என காரணம் சொல்லுங்கள் என்றார். ஆனால் நான் ஒப்பந்தத்தில் கையொப்பம் இட்டுவிட்டேன் என்றேன். அவரது மனம் சபலத்தில் அல்லாடியது. அவரிடம் நான் குழந்தை மீது சத்தியம் செய்து கொடுத்தேன், இருப்பினும் அவரால் என்னை முழுவதும் நம்ப இயலவில்லை. பெண்கள் பொல்லாதவர்கள், எதையும் சாதிக்கும் வல்லமை பெண்களுக்கு உண்டு என்றார். எனக்கு மிகவும் பயமாக இருக்கிறது என அழுது கொண்டே இருந்தார். நான் தைரியம் சொன்னேன். இரண்டு வாரங்கள் வெகுவேகமாக ஓடியது. தினமும் என்னை ஏமாத்தீராதீங்க, குழந்தை வயித்துல இருக்கு என்றார். 


பயணத்தின் நாள் வந்தது. வேலை பார்க்கும் பெண் மிகவும் உற்சாகமாக இருந்தார். இருவரும் விமானத்தில் பயணமானோம். எனது மனைவியின் அச்சத்தை விமான பயணத்தின் போது அவரிடம் சொன்னேன். மனைவியை பிரிந்ததும் என் மீது நீங்கள் கொள்ளும் சபலத்திற்கு உங்கள் மனைவியை காரணம் காட்டுகிறீர்களா என விமானத்தில் அவர் கேட்டது எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. இருக்கையை மாற்றி கொண்டு வேறு இருக்கைக்கு போனார். நான் மனம் உடைந்து அமர்ந்திருந்தேன். 


ஹாங்காங்கில் அருகருகே அறை இருந்தும் என்னுடன் அவர் பேசவே இல்லை. நான் பேச முற்பட்டபோதெல்லாம் விலகி சென்றார். அவரது கண்களில் குற்ற உணர்வு தெரிந்தது. ஆனாலும் எனது மனம் அல்லாடியது. ஒருவாரம் கழிந்ததும் வேலை முடிந்து இரவில் அவரது அறைக்கதவை தட்டினேன். சிறிது நேரம் பின்னர் திறந்தார். ஏனிப்படி நடந்து கொள்கிறாய் என கேட்டேன். அப்பொழுது அவர் உங்கள் மீது நான் ஆசை கொண்டிருந்தேன். உங்களை மணக்கவே நான் நினைத்திருந்தேன், இந்த பயணம் அதற்கு வழிகாட்டும் என இருந்தேன் என்றார். அதை கேட்டபோது என்னால் நம்பவே இயலவில்லை. கதவை சட்டென சாத்திவிட்டு எனது அறையினில் நுழைந்து தாளிட்டு கொண்டேன். மணமான என்னை இவர் ஏன் மணக்க நினைக்க வேண்டும் என காரணம் தேடிக் கொண்டிருந்தேன்.