Wednesday, 28 April 2010

பனிப் பிரதேசம் - 4

ஸ்டேட்ஸ்வொர்த் எனப்படும் இடமானது பூங்காவினையும், அருமையான கட்டிடம் ஒன்றையும் கொண்டிருந்தது. அரச பரம்பரையினரால் இந்த கட்டிடம் பல வருடங்களாக பராமரிக்கப்படுகிறது. கிறிஸ்துமஸ்தனை முன்னிட்டு அந்தக் கட்டிடம் அலங்காரம் செய்யப்பட்டு இருந்தது. சுவர்களில் அழகாக வண்ணம் தீட்டப்பட்டு இருந்தது. ஓவியங்கள் மிக அருமையாக வரையப்பட்டு கட்டிடம் வடிவமைக்கப்பட்டு இருந்தது.

கட்டிடத்தைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு பூங்கா பகுதியில் நடக்க ஆரம்பித்தோம். வெயில் காலத்தில் வண்ண வண்ணப் பூக்களைத் தாங்கிக் கொண்டிருக்கும் அந்த பூங்கா எங்கும் பனியுடன் காட்சி தந்தது மிகவும் சிறப்பாக இருந்தது. அங்கே பல பகுதிகளைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு மதியம் அங்கேயே உணவு அருந்திவிட்டு எப்படியாவது குகை ஒன்றுக்குள் சென்று பார்த்துவிட வேண்டுமென அங்கிருந்து நாங்கள் தங்கியிருக்கும் இடத்திற்கு அருகே உள்ளே ஒரு குகைதனைப் பார்க்க விரைந்தோம்.

மதிய உணவு என்றதும் நினைவுக்கு வருகிறது. காலை உணவு ஹோட்டலிலேயே தந்தார்கள். காலை உணவு, இரவு உணவு போல் அல்லாது மிகச் சிறப்பாகவே இருந்தது.

விரைந்து சென்று அந்த குகையைப் பார்க்கச் சென்றபோது சற்று பனி அதிகமாக கொட்டத் தொடங்கியது. குகை இருக்கும் இடத்திற்குச் சென்றுப் பார்த்தால் குகை மூடப்பட்டு இருந்தது, பனி மிக அதிகமாக அங்கு நிறைந்து இருந்ததால் வாகனம் செல்லவும் வழியில்லை. பனி விழுவதைக் கண்டதும் நேராக ஹோட்டல் சென்றுவிடலாம் என முடிவெடுத்தோம்.

ஹோட்டல் சென்றடைந்த போது மணி மூன்றரை ஆகியிருந்தது. ஹோட்டலிலேயே அமர்ந்து இருப்பதா என யோசித்தவாரே பனி விழும் அழகை ரசித்துக் கொண்டிருந்தோம். நல்ல வேளையாக தொடர்ந்து பனி விழவில்லை. தொலைகாட்சியில் செய்தியைப் பார்த்தபோது பனி விழுந்த காரணத்தினால் பலர் காரினை அப்படி அப்படியே விட்டுவிட்டுச் சென்றதாகவும், இரவெல்லாம் காரில் இருந்ததாகவும் தென் இங்கிலாந்து பகுதியில் ரெட்டிங் எனும் ஊரில் நடந்த விசயத்தைச் காண்பித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். மேலும் ஒரு சாலையைப் பற்றிச் சொன்னார்கள். அந்த சாலையில் தான் திங்கள் கிழமை காலையில் கிளம்பி வந்திருந்தோம், புதன் அன்று அதே வழியில் தான் செல்ல வேண்டும். எல்லாம் சரியாகிவிடும் எனும் நம்பிக்கை இருந்தது. ஹோட்டலிலிருந்து அருகில் உள்ள ஊரின் பகுதிக்குள் நடந்தே சென்றோம்.

கடைகள் எல்லாம் மூடிக் கொண்டிருந்தார்கள். இரவு என்ன சாப்பாடு என யோசித்துக் கொண்டு கடை வீதிகளில் நடந்து திரும்புகையில் இந்திய உணவுக் கடை ஒன்று கண்ணில் பட்டது. அங்கே சென்று அவர்களிடம் பேசுகையில் இருபது வருடங்களுக்கு மேலாக கடை வைத்திருப்பதாகவும் மான்செஸ்டரில் இருந்து வந்து செல்வதாகவும் கடை திறந்து அரைமணி நேரம் ஆவதாகவும் கூறினார். எங்களைத் தவிர கடையில் வேறு எவரும் இல்லை. டெர்பி பல்கலைகழகத்தில் இந்திய மாணவர்கள் அதிகம் படிப்பதாகவும் கூறினார். கோடைகாலத்தில் கடை நிரம்பி வழியும் எனவும் சொன்னார். கடையில் உணவு பொருட்கள் வாங்கிச் சென்றோம். உணவு நன்றாக இருந்தது.

கார்ன்வால் எனப்படும் இடத்தில் பனியானது உறைந்து ஒரு ஊர்வலப் பேருந்து வழுக்கி தடுமாறியதில் சிலர் இறந்த செய்தி கேட்டபோது இயற்கையின் விபரீதம் வெகுவாகவே அச்சமூட்டியது. வட இங்கிலாந்து பகுதிதான் அதிகம் பாதிக்கப்படும் என்பது போலவே ஸ்காட்லாந்து அதிக குளிரிலும், பனியிலும் வாடியதாகவும் செய்தி வந்தது.

கிறிஸ்துமஸ் விடுமுறையை இவ்வாறு இங்கு கொண்டாட வேண்டும் என ஆசைப்பட்டு வந்த இடத்தில் குகைப் பகுதி பார்க்காமலிருந்தது வருத்தமாக இருந்தது. நாங்கள் சென்ற இடம் எங்களுக்கு மிகவும் பிடித்துப் போனது. புதன்கிழமை காலையில் லண்டன் நோக்கிய பயணம் ஆரம்பித்தோம். குகை கண்களுக்குத் தென்பட்டதா?




(தொடரும்) 

தமிழ் அமைப்புகள்

இதுக்குத்தான் சொல்றது, இருக்கற வேலைய ஒழுங்காப் பார்த்தோமா, தெரிஞ்சதை எழுதிட்டு, கண்ணுக்குப் படறதை வாசிச்சிட்டு அர்த்தம் தெரியுதோ, அர்த்தம் தெரியாதோ பிடிச்சா ஆஹா ஓஹோனு சொல்லிட்டு, பிடிக்கலைன்னா என்ன எழவு இதுனு தூக்கிப் போட்டுட்டு போயிரனும்.ரொம்ப ஆராய்ச்சி செய்ய ஆரம்பிச்சா பெரிய பிரச்சினைதான். அப்படி என்ன ஆராய்ச்சினு அப்புறமா சொல்றேன்.

வெளிநாட்டுக்குப் போயிட்டா உள்நாட்டு நிலவரம் ஒன்னும் புரிய மாட்டேங்குது. உள்நாட்டு விவகாரங்களில விவரம் முழுசா தெரியாம எழுதரதைப் படிச்சிட்டு ஒரு முடிவுக்கு வந்துட முடியாது. இப்படித்தான் அங்க அங்க படிச்சி யாரு நல்லவங்க, யாரு கெட்டவங்க அப்படி ஒரு எண்ணம் வந்து சேர்ந்துச்சு, அதோட போகட்டும்னு விட்டாக்கா விவகாரமான எழுத்தாளர்கள் அப்படினு ஒரு எண்ணம் வந்து சேர்ந்துச்சு.

இதெல்லாம்  எழுதி என்ன ஆகப்போகுது அப்படினு ஒரு நினைப்பு வந்து சேர்ந்தப்ப இனிமேல் எழுதுவதற்கு என்ன இருக்கிறது அப்படின்னு ஒரு பதிவு வேற. ஆனாலும் நானும் இடுகை எழுதுறேனு காட்டிக்க,  கதை, கவிதை, கட்டுரைகளின் ஊடே இப்படி  ஏதாவது எழுத வேண்டியதாப் போயிருச்சி.

ஆனாலும் ஒரு கொள்கை வைச்சிருக்கேன், எந்த சூழ்நிலையிலும் (சில தவறியிருப்பேன்) தனி மனிதர்  நிலை தாழ்த்தியோ, தனி மனிதரை விமர்சித்தோ பொது இடத்தில் ஒரு இடுகையும்  எழுதுவதில்லைனு. மொத்தமாத்தான் பொத்தாம் பொதுவாத்தான் எல்லாம் சொல்றது என் வழக்கம். எங்க ஊருல சொல்வாங்க, பொது இடத்துல வைச்சி தனிப்பட்ட மனுஷனுக்கு அறிவுரை சொன்னா, அறிவுரை சொல்ல வந்துட்டான்னு நினைப்பாங்க ஏன்னா தனி மனிசனோட குறைகளை மத்தவங்க முன்னால  சொன்னா கோவம் பொத்துக்கிட்டு வந்துரும், அதுவே பொத்தாம் பொதுவா சொல்லிப் பாரு, நம்மளை சொல்லலைன்னு நினைச்சிட்டு போயிருவாக. எங்க ஊருல சொன்ன  கொள்கை என்னன்னா உறைக்கிரவங்களுக்கு உறைச்சிருமாம். தனிப்பட்ட மனிசரை விமர்சிக்கிறச்சே யாருக்கும் தெரியாம தனியா கூப்பிட்டு போய் சாந்தமா இப்படி பண்ணிட்டியேனு கருசனையா பேசணுமாம். எல்லாம் நல்லாத்தான் இருக்கு. உறைக்கிரவங்களுக்கு உறைக்கனுமே.தனியா பேசினா என்ன, பொதுவா பேசினா என்னனு ஆகிப் போச்சு ஊரு உலகம்.

அது சரி, அட தலைப்பை இப்படி வைச்சிட்டு என்ன என்னமோ எழுதிட்டு போறேன். அது வேற ஒன்னும் இல்ல. ம க இ க அப்படின்னா ஒரு கட்சினு இத்தனை நாளும் நினைச்சிட்டு இருந்தேன். தமிழக முற்போக்கு எழுத்தாளர்கள் சங்கம்னு நான் ஊருல இருந்தப்போ ஒன்னு இருந்தது. அதுல நான் கூட உறுப்பினரா இருந்தேன். பணம் கூட வசூல் செஞ்சேன். அப்புறம் எழுதாமலேயே எழுத்தாளர் சங்கத்தில உறுப்பினரா இருக்கோம்னு விலகிட்டேன். அதுக்கப்பறம் எந்த சங்கம் இருக்கு, எந்த தமிழ் சேவை இருக்குன்னு ஒண்ணுமே தெரியாது.

அப்புறமா முதல்  புத்தகம் வெளியிட்டப்ப கூட மக்களுக்கு அறிமுகமான எழுத்தாளர்கிட்ட போய் அணிந்துரை, முன்னுரைன்னு வாங்கலை. முன்ன பின்ன பழகாத, ஆனா  எழுத்து மூலமே தெரிஞ்சவங்களை வைச்சிதான் எழுதி வாங்கி வெளியிட்டேன்.

ம  க இ க அப்படின்னா என்னனு தேடிப் பார்க்க ஆரம்பிச்சேன். ரொம்ப பேரு ம க இ க அப்படினு போட்டு இருந்தாங்க. அப்புறம் படிச்சப்பதான் மக்கள் கலை இலக்கிய கழகம்னு தெரிய வந்துச்சு. அட சாமிகளானு மனசுக்கு தோணிச்சி. இந்த இலக்கிய, தமிழ் சங்கம், கழகம் எல்லாம் எத்தனை இருக்கு என்ன செய்துனு எனக்கு தெரிஞ்சா நல்லா இருக்கும். இவங்களோட கொள்கை என்ன? தமிழ் எழுத்துக்கு இவங்களோட தொண்டு என்னனு தெரிஞ்சிக்கணும்னு ஆசை. உரையாடல் அமைப்புனு ஒன்னு இருக்கு. கவிதைப் போட்டி, சிறுகதைப் போட்டியில கலந்துருக்கேன். பார்த்தாக்க அது ரெண்டு நண்பர்களோட கனவுனு தெரிஞ்சிக்கிட்டேன். இப்ப கூட அது சரிதானு தெரியலை.

மக்கள் சேவைனு ஆனப்புறம்  எதுக்கு ஆயிரத்தெட்டு கட்சிகள்? அனைத்து கட்சிகளோட கொள்கை என்ன? மக்கள் நலன் தானே முதலா இருககனும்? எல்லா அரசியல்வாதியும் ஒன்னு கூடி நல்லது செஞ்சா என்ன, நீ செய்றது தப்பு, அவன் செய்றது தப்புன்னு சொல்லிட்டு இருக்காம? அது போலத்தான் தமிழ் சேவைன்னு இருக்கிற இந்த கழகங்கள், சங்கங்கள் எல்லாம் ஒன்னு கூடி தமிழ் வளர்க்கும் பணியை செஞ்சாத்தான் என்ன? எதுக்கு ஒரு அமைப்பு மேல மத்த அமைப்பு தாக்கிக்கிட்டு இருக்கு? இது என்ன பெரிய விஷயம், ஒரே சாமினு சொல்லிட்டு இருக்கே ஓராயிரம் மதங்களும், கோட்பாடுகளும்?!

இதுக்கெல்லாம் ஒரு காரணம் இருக்காம், அது என்னன்னா நோக்கத்தைத் தொலைத்துவிட்டு, சுய விளம்பரம் தேடுற வழிக்கு பாதை தேடினா எல்லார் பாதையும் தனித் தனியாத்தான் இருக்குமாம், இந்த வலைப்பூ போல!

பனிப் பிரதேசம் - 3

முதன் முதலில் குகைதனைப் பார்க்கலாம் என பயணித்தோம். வாகனம் செல்லும் வழியைத் தவிர பிற பகுதிகள் எல்லாம் பனிகள் சூழ்ந்திருந்தன. மலைகள் பனிகளால் தங்களை அழகாக அலங்கரித்துக் கொண்டிருந்தது. மிகவும் கவனத்துடன் பயணித்துக்கொண்டிருந்தோம்.

அப்பொழுது இரு மலைகள் இருபுறமும் சூழ்ந்திருக்க நடுவில் சென்ற பாதையில் பயணித்தோம். இறக்கமாக பாதை இருந்தது. பயமாகப் போய்விட்டது. சற்று கவனம் சிதறினாலும் பயணம் தடைபட்டுவிடும் என்கிற நிலை. செல்லும் வழியில்  இருக்கும் குகை பற்றி அறியாததால் அதைக் கடந்து வேறு இடத்திற்கு வந்தோம்.

பாதையெல்லாம் பனியாய்  நிறைந்திருக்க காரினை ஓரிடத்தில் நிறுத்திவிட்டு நடக்கத் தொடங்கினோம். பனி லேசாக கொட்ட ஆரம்பித்தது. பாதையில் நடந்து சென்று மலை மீது ஏறி பின்னர் குகை செல்லும் பாதையில் நடக்கத் தொடங்கினோம்.

சிறிது நேரம் மேலே ஏறியதும் மனம் அதற்கு மேல் செல்ல மறுத்தது.  பனி சற்று வழுக்கவும் செய்தது. சரியான கருவிகள் துணை இன்றி செல்வது தவறு என குகையைப் பார்க்கமால் திரும்பினோம். பின்னர் அங்கிருந்து ஸ்டேட்ஸ்வொர்த் எனும் இடத்திற்குச் சென்றோம்.









(தொடரும்)