Sunday, 5 July 2009

கேள்வியும் பதிலும் - 13

13. உங்கள் வாழ்வில் நீங்கள் தமிழை நேசிப்பது பெருமையாக இருக்கின்றது இங்கிலாந்தில் இருந்தாலும் தமிழ் நேசித்து தமிழுக்காய் சேவை செய்து வருகின்றீர்கள் உங்கள் நுனிப்புல் காண ஆவலோடு இருக்கின்றோம் அந்த வகையில் நீங்கள் தமிழை நேசிக்க மூலகாரணம் என்ன அண்ணா?

இந்த கேள்விக்குப் பதில் தொடங்கும் முன்னர் ஏ ஆர் ஆர் அண்ணன் அவர்களுக்கும் தங்களுக்கும் எனது நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

தமிழை நேசிக்க மூலகாரணம் என எடுத்துக்கொண்டால் இந்தியாவில் தமிழ்நாட்டில் பிறந்தது எனச் சொல்லலாம்.

வீட்டில் நாங்கள் பேசும் மொழி தெலுங்கு. அதனை தெலுங்கு என்று சொல்வதைவிட தமிழ்-தெலுங்கு என சொல்லலாம், நாங்கள் பேசுவது இரண்டு மொழிகளின் கலவையாக இருக்கும். வீட்டில் தெலுங்கு பேசிக்கொண்டாலும் எனது சிறுவயதில் எனது மனதுக்கு எனது தாய்மொழி தமிழ்தான் என தோன்றியது, இப்பொழுதும் சரி எப்பொழுதும் சரி தமிழ்தான் எனக்கு ஓரளவுக்கு தெரிந்த மொழி. எனது பள்ளிச் சான்றிதழிலும் தாய்மொழி தமிழ் என்றே இருக்கும். தெலுங்கு பேசும் மொழியாகிப் போனது வீட்டுடன், உறவுகளுடன். தமிழ் பேசிக் கற்கும் மொழியாகிப் போனது. பள்ளிகளில் தமிழ் மொழி மூலமாக கற்றதன் விளைவு தமிழ் மேல் ஒரு பற்றினை ஏற்படுத்தியது எனலாம். அறிவியல், வரலாறு, புவியியல் தமிழில் இருந்தாலும் கூட தமிழை தமிழாக கற்றது மனதிற்கு ஆனந்தமாக இருந்தது. இந்த வகையில் தமிழை மிகவும் நேசிக்க காரணமானவர் ஒன்பதாம் மற்றும் பத்தாம் வகுப்பு தமிழ் ஆசிரியை திருமதி சாந்தா. பாடத்தில் அதிக மதிப்பெண்கள் பெற வேண்டும் என்ற அக்கறை தமிழை அக்கறையுடன் கற்றுக்கொள்ளத் தூண்டியது. இந்த ஆர்வமானது மேலும் பெருகிட உதவியவர் பதினொன்று பன்னிரண்டாம் வகுப்பில் கற்றுத்தந்த தமிழ் ஆசிரியர் திரு. இரத்தினசபாபதி. அதற்குப் பின்னர் தமிழுடன் கற்றுக்கொள்ளும் உறவு குறைந்து போனது, ஆனால் பற்று மட்டும் விட்டுப்போகவில்லை.

கவிதைகள் கதைகள் என எண்ணங்களை எழுத்தில் வைத்திட இந்த தமிழ் மிகவும் உதவியாக இருந்தது. சிறு வயது முதல் தமிழில் பேசுவது வசதியாக இருந்தது. மேலும் கவிதைகளும் கதைகளும் பேச்சும் தமிழ் மேல் இருந்த நேசத்தை நிலைநிறுத்திக்கொள்ள உதவின. திருவள்ளுவர், பாரதியார், ஒளவையார் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தினர். தமிழ் நேசிக்க உதவிய மூலகாரணத்தினை முழுவதுமாய் உண்மையாக்கிட உதவிய உபகாரணங்கள் நினைவு கூறத்தக்கவை.

தமிழ் அறிவு எனக்கு குறைவுதான். 1996ல் என்னுடன் கல்கத்தாவில் ஆந்திர மாநிலத்தினை சேர்ந்த ஒருவர் பயின்று வந்தார். அவர் தமிழகத்துக்குச் சென்றதில்லை, ஆகவே என்னிடம் தமிழ்நாட்டிற்குச் செல்கிறேன் அங்கு உள்ள பேருந்து எண்கள் தமிழில் எழுதி இருக்குமே அதனால் எனக்கு தமிழ் எண்கள் எழுதித் தா என்றான். நானும் உதவி செய்கிறேன் என வேகமாக 1 , 2 , 3 என எழுதி 10 வந்த பின்னர் அதற்கடுத்த எண்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று இணைத்து 11 , 21 என வரும் என எழுதிக் கொடுத்தேன். அதை அவன் பார்த்துவிட்டு 'இதுதான் எல்லா ஊர்களிலும் இருக்கிறதே' என்றான். இதுதான் தமிழ் எண்கள் என்றேன், ஒரு சில விநாடிகளில் எனக்கு உண்மை உரைத்தது, அட தமிழ் எண்கள் க என்றல்லவா ஆரம்பிக்கும், அவனிடம் தமிழ் எண்கள் எல்லாம் பேருந்தில் இருக்காது என சொல்லி வைத்தேன் அன்றைய வருடத்தின் பெரும் நகைச்சுவையாகிப் போனது அது. இன்று நினைத்தாலும் சிரிப்பு வருகிறது. தமிழுக்காக சேவை என்றெல்லாம் எதுவுமில்லை, தமிழ் எனக்கு மிகவும் பிடித்து இருக்கிறது. நன்றி.

பகுத்தறிவு ஒரு மூடப் பழக்கவழக்கம்.

இந்த இடுகையை இடும் முன்னர், அதற்குத் தலைப்பைத் தரும் முன்னர் பகுத்தறிவுடன் தான் செயல்பட்டேனா என்றால் ஆம் என அடித்துச் சொல்லமுடியும், அதே வேளையில் சிலர் கோபம் கொள்ளக்கூடும் என்கிற மனச் சிந்தனையும் எழுந்தது என்பதை மறுக்கவும் முடியாது. ஒரு விசயம்தனை படிப்பவர்களின் மனதில் தலைப்பினைப் பார்த்ததும், ஒருவித மனோநிலைக்கு வாசிப்பவர்கள் தள்ளப்படுகிறார்கள். அதனால்தான் நாளிதழ்களில், வார இதழ்களில், மாத இதழ்களில் நமது வலைப்பூக்களிலும் மிகவும் கவர்ச்சிகரமானத் தலைப்பினை வைப்பார்கள்.

‘பகுத்தறிவு பக்தி தரும்’ என்கிற கட்டுரையானது தட்ஸ்தமிழ் என்கிற இணையதளத்தில் வெளியாகி இருந்தது. அதாவது பகுத்தறிவு என்பது எதையும் பகுத்தறிந்து கொள்ளும் அறிவு எனப்படும். இந்தக் கட்டுரையைப் படித்ததும் எனக்குள் எழுந்தது கேள்விதான் பகுத்தறிவும் ஒரு மூடப்பழக்கமோ என!

மூடப்பழக்கவழக்கங்களாகக் கருதப்படும் பல விசயங்களுக்கு தற்போது அறிவியல் விளக்கங்களும் தரப்பட்டு வருகின்றன, அதாவது நமது முன்னோர்கள் சொன்ன விசயங்களைத் தெளிவாக, நேரடியாக சொல்லாமல் ஒரு பொருளின் மேல் விசயத்தை ஏற்றிச் சொல்லிவிட்டார்கள் என்பது இவர்களின் வாதம். மேலும் எங்கே நேரடியாகச் சொன்னால் கேட்கமாட்டார்கள் என்கிற நினைப்பும், பயமுறுத்தினால் ஓரளவுக்குப் பணிந்து நடப்பார்கள் என்கிற மூடத்தனமான நம்பிக்கை தான் அது, அதனாலேயே அதை மூடப் பழக்க வழக்கங்கள் என பகுத்தறிந்து, அறிவுடையோர்கள் சொல்லி வருகிறார்கள்.

‘கடவுளின் துகள்’ எனப் பெயரிடப்பட்டு தற்போது தடைப்பட்டிருக்கும் ஆராய்ச்சியை அறியாதவர்கள் வெகுசிலரே எனலாம். இயற்கையை கடவுள் எனச் சொல்கிறார்கள், நம் கண்ணுக்குத் தெரியாத ஒரு மாபெரும் சக்தி இருக்கிறது என்பதையும் கடவுள் எனச் சொல்கிறார்கள். இவ்வாறு பகுத்தறிந்து இவை மனித சமுதாயம் கொள்ளும் நம்பிக்கைகள் என கடவுளைப் பற்றி அதுகுறித்து தெளிவடைந்த அறிவுடையோர்கள் சொல்லி வருகிறார்கள்.

இன்றைய அறிவியல் உலகில், மருந்து, பிளாசிபோ எனக் கொடுத்தே மருந்தின் தன்மையை நிர்ணயிக்கிறார்கள். பிளாசிபோவினால் சிலர் குணமடைந்ததாகவும் காட்டுகிறார்கள். ஆனால் இதற்கு வெவ்வேறு காரணங்கள் உண்டு என வேறு கட்டுரைகளில் எழுதி இருக்கிறேன். இப்போது பிளாசிபோ நோய் தீர்க்கும் என நம்பி அதைப் பின்பற்றினால் அது மூடப்பழக்க வழக்கம் ஆகிவிடும்தான்! அதைப்போலவே ‘கடா வெட்டுதல், பூக்குழி இறங்குதல், சட்டி எடுத்தல், அபிஷேகம் செய்தல்’ எனச் சம்பிரதாயச் சடங்குகள் மூடப் பழக்க வழக்கங்களாகவேக் கருதப்படுகின்றன, இவைகள் கடுமையாக எதிர்க்கப்படுகின்றன. ஆனாலும் பலர் இதனைத் தொடர்ந்து செய்து வருகிறார்கள். இதையெல்லாம் அவர்கள் புறக்கணிப்பதாகவே இல்லை.

பால் குடங்களும், காவடிகளும், தனிமனிதனின் நம்பிக்கைகள் சாகாதவரை தொடர்ந்து கொண்டேயிருக்கும். இவர்கள் திருந்த வேண்டியதில்லை, இதைக்கண்டு எந்த ஒரு மனிதரும் வருந்த வேண்டியதுமில்லைதான். ஆனால் இதெல்லாம் தவறு என ஒருவரின் கண்ணுக்குப் படும்போது அவர் சும்மா இருக்க முடிவதில்லை. அதைச் சுட்டிக்காட்டும் நிலைக்கும், அதை எதிர்த்துப் போராடும் நிலைக்கும் தள்ளப்படுகிறார். அதன் காரணமாக 'பகுத்தறிவாளர்கள்' 'நாத்திகர்கள்' எனும் அடையாளம் அவர்களுக்குக் கிடைத்து விடுகிறது. அவர்கள் சொல்ல வருவதை எவரும் கவனிப்பதில்லை, மேலும் அவர்கள் தங்களுக்கான அடையாளங்களைத்தான் முன்னுரிமைப் படுத்தத் தலைப்படுகின்றனர் எனும் நிலை வந்து சேருகிறது.

இவ்வாறு நிலையிருக்க மனிதன் தான் செய்யும் சமயச் சடங்குகளைத் தானாக விட்டுவிடும் சூழல் ஏற்படாதவரை, இதனால் எந்த பயனும் இல்லை என்று தெரியாதவரை மூடப்பழக்க வழக்கங்கள் என நாம் சொன்னால் நாமும் மூடப்பழக்க வழக்கத்தில் தான் இருக்கிறோம் என அவர்கள் நினைப்பதற்கு மிகவும் ஏதுவாகிப்போகின்றது. மேலும் இச் சடங்குகளால், இவ்வாறு செயல்படுவதன் மூலம் பயன் இருப்பதாகத்தானே இன்னும் பலர் நினைக்கிறார்கள், அவர்கள் பகுத்தறிந்து கொண்டு செயல்படுவதாகத்தானே படுகிறது இங்கே! அவ்வாறு பகுத்தறிந்து செயல்படுவதால் அந்தப் பகுத்தறிவும் ஒரு மூடப்பழக்கமாகிவிடாது?!

புகைப்பிடித்தல் உடலுக்கு கேடு, ஆம் உடலுக்குத்தான் கேடு என புகையாமல் நிறுத்துவதில்லை பலர். ‘குடி குடியைக் கெடுக்கும்’ஆம் அதற்காக மதுக்கடைகளை மூடிவிடுவதில்லை பலர். இதனால்தான் எழுதி இருந்தேன் எதனை வேண்டுமெனிலும் தடைசெய்ய சட்டம் கொண்டு வரலாம், ஆனால் மனக்கடையை யார் மூடுவது என?

இதனைப் பகுத்தறிந்து சரியெனத் தொடர்ந்து செய்து கொண்டிருக்கும் இந்த தீயப் பழக்க வழக்கங்களை யார் கண்டிப்பது? சாதி ஒழிக்க வேண்டும் என தன் சாதி வளர்ப்பது, ஒதுக்கப்பட்ட சமுதாயம் என அடுத்தவர்களை ஒடுக்கி வைப்பது என இப்படி எத்தனையோ விசயங்களைப் பகுத்தறிந்து தீயப்பழக்கங்கள் எனத் தெரிந்தும் நல்லது எனத் தொடர்ந்து செயலாற்றி வரும் மனித சமுதாயத்தில் பகுத்தறிவு மூடப்பழக்கவழக்கமாகவும், ஒருவித தீயப்பழக்க வழக்கமாகவும் இருக்கிறது என உறுதியாகச் சொல்லலாம்.

எனவே அடையாளத்தை நாம் உடைக்கத் தயாராக இருந்தால் எல்லாம் உடைந்து உருக்குலைந்து போய்விடும். ஆனால் அடையாளமும் வேண்டும், அதற்கான உரிமையும் வேண்டும் என இருந்தால், ஒன்றையொன்றை எதிர்த்துக்கொண்டே இருக்க வேண்டியதுதான், களைவதற்கு எத்தனை யுகங்கள் ஆனாலும் முடியாது.

பகுத்தறிவுடன் தீயது எனில் அதைக் களைவதுதான் சிறப்பு, வெறுமனே எதிர்ப்பது அல்ல! இங்கேதான் பிரச்சினை எழுகிறது, ஒருவருக்குத் தீயதாகத் தெரிவது மற்றவருக்கு நல்லதாகத் தெரிகிறதே. மற்றவருக்கு நல்லதாகத் தெரிவது தீயதாகத் தெரிகிறதே!

பொழுதுபோக்கும் நேரம் கொல்லும்?

எனது அக்காவின் கணவரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, எனது அக்கா மகளிடம் அவளது ஆசிரியர்கள் அனைவரும் தங்களது விருப்பப் பாடங்களையே மேல்படிப்புக்கு எடுக்கச் சொல்லி இருக்கிறார்கள். பன்னிரண்டாவதுக்கு நிலையான படிப்பில் ஐந்து பாடங்கள் மட்டுமே எடுக்க இயலும், பத்தாவதுக்கு நிலையான படிப்பில் அவள் எடுத்துப் படித்தப் பாடங்களோ பதின்மூன்று.

அவள் அனைத்துப்பாடங்களிலும் மிகவும் திறமை உடையவள். அவள் வரைந்த படத்தை அலங்காரம் செய்து எனது வீட்டில் கூட மாட்டி வைத்திருக்கிறேன். அவளது வரையும் கலையைப் பாராட்டி அதை பல இடங்களுக்கு அவளது ஆசிரியர் அனுப்பியும் வைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

இது குறித்து பேசிய என் மாமா, இப்படி எல்லாரும் படிக்கச் சொன்னால் எதைப் படிப்பது, எல்லாம் படித்து ஒன்றுமில்லாமல் வீணாகப் போவதற்காக இப்படிச் சொல்கிறார்கள் என்றார். விருப்பப் பாடங்களை எடுத்துக்கொள்ளட்டும் என்றேன், ஆம் அதைத்தான் செய்து இருக்கிறாள் என்றார்.

வரைவது நன்றாக வருகிறது அதை விருப்பப் பாடமாக ஏன் எடுக்கவில்லை என ஆசிரியர் கேட்டாராம். நான் சொன்னேன் அதைப் பொழுதுபோக்காக வைத்துக் கொள்ளலாம் என!

பொழுதுபோக்குனு எதைச் செஞ்சாலும் அது பின்னாடி நம்ம நேரத்தைக் கொல்லும், அதுவே முக்கியமாப் போயிரும் எனச் சொன்னார்! அட, என மனம் சொல்லியது.

எத்தனை பதிவர்கள்/இடுகையாளர்கள் பொழுதுபோக்கு என எழுதத் தொடங்கி இன்று முழு நேரத்தையும் எழுதுவதில் செலவிட்டுக் கொண்டிருக்கிறீர்கள் என உங்களுக்குள் கேட்டுக்கொண்டால் பொழுதுபோக்கு நேரம் கொல்கிறதா, என்ன?
பலர் எழுத்தாளர்களாகப் பரிணாமித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள், நீங்கள் எது முக்கியம் என நினைத்துச் செய்து வந்தீர்களோ அது முக்கியத்துவம் இழந்து கொண்டிருப்பதை நீங்கள் கவனித்தது உண்டா?

ஏனோ அவர் சொன்னதில் ஓரளவு உண்மை இருப்பதாகவே எனக்குப் பட்டது. நான் அடிப்படையில் எழுத்தாளர் இல்லை, ஒரு ஆய்வாளர்! எழுத்தாளராகும் எண்ணமெல்லாம் எதுவும் இல்லை! அதனால் பல காலங்களுக்கு எழுத்தைத் தள்ளிப்போடுவதும் அவ்வப்போது எழுதுவதும் நடந்து வருகிறது. உங்களுக்கு எப்படியோ?!

செய்யும் செயலில் பிரபலமடைவதைப் பொருத்து அந்த செயலுக்கு நீங்கள் உங்களை விருத்தி செய்துகொள்வதுதான் உண்மையான முன்னேற்றம், வெற்றி எனச் சொல்லலாமா?!