கேள்வியும் பதிலும் - 12

12. உலகில் சிலர் துன்புறுவதற்குக் காரணம் பூர்வ ஜென்ம பலாபலன் என்று கூறக்கேட்டுள்ளோம்.

அவ்வாறு பூர்வ ஜென்ம தொடர்ச்சி என்பது உண்மையா..? முற்பிறவியின் நிகழ்வுக்கான பேறோ, தண்டனையோ அடுத்த பிறப்பிலும் தொடரும் என்னும் கருத்து உங்களுக்கு ஒப்புதல் உடையதா..?

எனது பதிலை எழுதும் முன்னர் ‘அர்த்தமுள்ள இந்துமதம்’ முதல் பாகத்தில் கண்ணதாசன் அவர்கள் எழுதியதில் சில உங்கள் பார்வைக்கு வைக்கிறேன்.

‘ஒவ்வொரு உயிரும் மறுபிறப்பெடுத்து நன்மை தீமைகளை அனுபவிக்கிறது’ எனும் இந்துக்கள் நம்பிக்கை எனக்கும் இருக்கிறது. ‘பத்வீம் பூர்வ புண்ணியானாம்’ என்பது வடமொழி சுலோகம். ‘மேலைத் தவத்தளவே யாகுமாம் தான் பெற்ற செல்வம்’ என்பதும் தமிழ் மூதுரை. முற்பிறப்பின் கரும வினைகள் அடுத்த பிறப்பிலும் தொடர்கின்றன.

‘இட்டமுடன் என் தலையில் இன்னபடி
என்றெழுதி விட்ட சிவன்’

என்றொரு பாடல் சொல்கிறதே, அதன் பொருள் என்ன? ஒவ்வொரு உயிரின் வாழ்வும், தாழ்வும், வறுமையும், வளமும், நோயும், சுகமும், இறப்பும் மறுபிறப்பும் ஆண்டவனின் இயக்கமே என்பதைத் தவிர வேறென்ன? ஆண்டவனின் தீர்ப்புக்கு யாரும் தப்ப முடியாது. ஒரு தலைவருக்குப் புற்றுநோய் வந்தபோது ‘நாத்திகம் பேசியதால் வந்தது’ என்றார்கள். ஆத்திகம் பேசிய இரமணரிஷிக்கு ஏன் வந்தது?

இன்பத்தையோ துன்பத்தையோ தெய்வம்தான் வழங்குகிறது என்பதைத் தவிர வேறு என்ன காரணம்? எந்தக் கணக்கைக் கொண்டு தெய்வம் வழங்குகிறது? ஒவ்வொரு பிறவியின் கணக்கைக் கொண்டும் அடுத்த பிறவியை நிர்ணயிக்கிறது. நூறாண்டுகள் வாழ்வது எப்படி என்ற நூலை எழுதியவர், அறுபது ஆண்டிலேயே காலமானதை நான் பார்த்திருக்கிறேன். ஆகவே நமது கண்ணுக்குத் தெரியாத சூட்சும இயக்கம் ஒன்று நடந்து கொண்டிருக்கிறது. நாம் பிறந்துள்ள இந்தப் பிறப்பில் நடந்து கொள்கிற முறையை வைத்து, அதற்குரிய பரிசையோ தண்டனையையோ இந்தப் பிறப்பில் பாதியையும் அடுத்த பிறப்பில் பாதியையும் அனுபவிக்கின்றோம்.

‘’முன்னர் நமதிச்சையில் பிறந்தோமில்லை
முதல் இடை கடைநமது வசத்திலில்லை’ என்றான் மகாகவி பாரதி

'ஒருமைக்கண் தான்கற்ற கல்வி ஒருவர்க்கு
எழுமையும் ஏமாப் புடைத்து' என்றான் வள்ளுவன்.

ஆகவே பிறவிகள் ஏழு என்பதை இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே நம்மவர் ஒப்புக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இப்படி எங்குப் பார்த்தாலும் இந்து சமயம் ‘ஊழ்வினை’ என்பதை மிகவும் அழுத்தமாகவேச் சொல்கிறது என்பதை அறியலாம். இப்பொழுது இதில் எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறதா என்றால் இல்லை என்றே சொல்வேன். பிறக்கும் முன்னர் நான் எப்படி இருந்தேன், இறந்த பின்னர் நான் எப்படி இருப்பேன் என்பதிலெல்லாம் எனக்கு எந்தவிதமான கவலையும் இல்லை. பூர்வ ஜென்ம பலன் காரணமாகத்தான் இந்த வாழ்க்கையில் நான் அனுபவித்துக்கொண்டிருப்பது அடுத்த பிறவியில் அனுபவிக்கப் போவது எனக்கொள்வோம் எனில் எனக்கு எவ்விதப் பிரச்சினையும் இல்லை. ஆனால் ஒன்று மட்டும் என்னால் உறுதியாகச் சொல்ல முடியும், பல விசயங்களை நமது கட்டுப்பாட்டுக்குள் அத்தனை எளிதாகக் கொண்டு வர இயலுவதில்லை. இது மனவலிமையின்மையா? இறைவனின் தன்மையா? என்றெல்லாம் என்னால் சிந்தித்துக் கொள்ள இயலவில்லை. அதன் காரணமாகவே ‘எல்லாம் தீர்மானத்தின் பேரில் நடக்கிறது’ என இந்து சமய தத்துவத்தையே நுனிப்புல்லில் எழுதினேன்.

அதேவேளையில் நமது செயல்களுக்கு நாமே பொறுப்பு ஏற்க வேண்டும் எனும் கொள்கை என்னுள் உண்டு, இதில் இறைவனை பங்காளியாக்கிக் கொள்ள ஒருபோதும் துணிவதுமில்லை. ஆனால் மகான்கள், ரிஷிகள், முனிவர்கள் என பலரும் ஊழ்வினை கருத்தை வலியுறுத்தி வந்திருக்கிறார்கள்.

'ஊழிற் பெருவலி யாவுள மற்றொன்று
சூழினும் தான்முந் துறும்' என்கிறார் வள்ளுவர்.

'ஊழ்வினை வந்து உறுத்தூட்டும்' என்கிறார் இளங்கோ.

‘எல்லாப் பிறப்பும் பிறந்து இளைத்தேன், எம்பெருமான்’ என்கிறார் மாணிக்கவாசகர்.

ஆனால் எனக்கோ இதையெல்லாம் ஒப்புக்கொள்ள இயலுவதில்லை, அவர்கள் அறிந்ததுபோல் நான் ஒருவேளை அறியாமலேயே இருக்கலாம். இதற்கான காரணம் நடக்கும் விசயங்களுக்கு நம்மால் உண்மையான விளக்கம் சொல்ல இயலுவதில்லை. ஆனால் இதை மிகவும் அருமையாக ‘இயற்கைத் தேர்வு’ எனும் கொள்கைக்குள் கொண்டு வந்தார் சார்லஸ் டார்வின். ‘சுற்றுப்புறச் சூழல் பொருத்தே ஒரு உயிரினம் தன்னை தற்காத்துக் கொள்வதோடு, தனது இனத்தைப் பெருக்கிக்கொள்கிறது’ என்கிறார் இவர். எது எப்படியிருப்பினும் ஊழ்வினை பற்றிப் படிக்க மிகவும் சுவாரஸ்யமாகத்தான் இருக்கிறது. ஒவ்வொருவரும் இதுகுறித்து பேசும்போது கேட்பதற்கு ஆசையாகத்தான் இருக்கிறது.

சுவாமி விவேகாநந்தர் ‘மனிதனின் மனம் பலவீனப்பட்டு இருக்கும்வரை இறைவன் அத்தியாவசியமாகத் தெரிகிறார்’ என்கிறார். இப்படி ஒவ்வொருவரின் கருத்துக்களையும், பல நூல்களையும் படித்த பின்னர் ஒருவர் எடுத்துக்கொள்ளும் முடிவு கூட ஊழ்வினையாகத்தான் இருக்கும் என முடிப்பது எத்தனைப் பொருத்தமாக இருக்குமோ எனக்குத் தெரியாது, ஆனால் வள்ளுவர் அப்படித்தான் சொல்கிறார்.

நுண்ணிய நூல்பல கற்பினும் மற்றுந்தன்
உண்மை யறிவே மிகும்.

‘எல்லாம் தீர்மானத்தின் பேரில் நடக்கிறது’ என அடுத்த பிறவியிலும் பேறோ தண்டனையோத் தொடரும் என நானும் இக்கேள்விக்குப் பதிலாக வைத்துவிடத்தான் நினைக்கிறேன் ஆனால் என் ஊழ்வினை என்னைத் தடுக்கிறது போலும்.

கேள்வியும் பதிலும் 11

11) ‘ஞானப்பறவை’ என்று அன்புடன் அழைக்கப்படுகிறீர்கள். உங்கள் கருத்துப்படி ஞானம் என்றால் என்ன? அதற்கும் பறவைக்கும் என்ன சம்பந்தம்? கொஞ்சம் விளக்க முடியுமா?

ஞானப்பறவை அடைமொழியின் பின்னணி கூறுகிறேன் இது எனக்குத் தெரிந்தவரை. என்னை ஞானப்பறவை என அன்பு அண்ணன் ஏஆர்ஆர் அவர்கள் அழைத்தபோது அச்சமும் கலக்கமும் ஆச்சர்யமும் அடைந்தேன், அந்த அச்சம் இன்றும் உண்டு என்பதுதான் உண்மை. அவர் ஒரு கேள்வி கேட்டு இருந்தார், எப்படி மனிதர்கள் மிகவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளுடன் இருக்கிறார்கள் மற்றும் பணம் உடையவர்கள் மருத்துவ வசதி கொண்டு வாழ்ந்தும், வசதி இல்லாதவர்கள் கஷ்டப்பட்டும் இருக்கிறார்கள் என, இதற்கு என்ன காரணம் என்பது போன்று அமைந்த கேள்வி என நினைக்கின்றேன். அதற்கு நான் பின்னூட்டம் இட்டிருந்தேன், அவரது பின்னூட்டம் வந்து இருந்தது, கடைசியாக அவரை அரங்கநாதனை ஸ்ரீரங்கம் சென்று கண்டு வாருங்கள் என்றது போன்ற பதிவும் இட்டேன் என ஞாபகம். அதற்குப் பின்னர் ஒரு கவிதையில் இறைவனை எழுதி இருந்தேன், அதற்கு பின்னூட்டம் இட்டிருந்தார் அந்த பின்னூட்டம் பின்னர் ஞானப்பறவையானேன். அண்ணன் பார்வையில் இது மட்டுமல்லாது வேறு முக்கிய காரணங்களும் உண்டு என்பதை உணர்வேன், ஆனால் அதற்கெல்லாம் எனக்கு தகுதியில்லை என்பதை நான் நன்கு அறிவேன். தாய் தன் குழந்தையை எப்படி இல்லாத ஒன்றையும் இணைத்து கொஞ்சுவார்களோ, அதுபோன்று நான் கொஞ்சப்படுகின்றேன் என்பதே உண்மை.

கேள்விக்கான பதில், ஞானம் என்றால் ஒன்றை கற்றுத் தெளிவதோடு மட்டுமல்லாமல் கற்றுக்கொள்ளாமல் கூட தெளிவது. இறைவனை யாரும் கற்றுத்தர வேண்டியதில்லை, யாரும் கற்றுக்கொள்ளவும் வேண்டியதில்லை. தெளிவாய் ஒன்று மனதில், எண்ணத்தில் இறைவனைப் பற்றி இருக்கும் அந்த தெளிவுதான் ஞானம். அதனையே செயல்பாடுகளுக்கும் பொருத்திக்கொள்ளலாம். எந்த ஒரு செயலிலும் மிகவும் தெளிவான எண்ணமும் அதனால் பிறருக்கு தீங்கு வாரா வண்ணம் செயல்படுதலும் அந்த செயலிற்கான ஞானம் என கொள்ளலாம். ஆக ஞானம் என்பது பிற உயிர்களுக்கு நன்மையாய் இருப்பது. ஞானம் பலவகைப்படும் அதில் கேள்வி ஞானம் மிகவும் முக்கியம். அஞ்ஞானம், மெஞ்ஞானம், விஞ்ஞானம் என அடுக்கலாம். ஆனால் இவையாவும் ஞானம் மட்டுமே. அறிவில்லாத ஒன்றில் தெளிவு அஞ்ஞானம், காணா அறிவில் ஒரு தெளிவு மெஞ்ஞானம், கண்டு தெளிந்து தெளிந்து நெளியும் தெளிவு விஞ்ஞானம் என வகைப்படுத்திக் கொண்டே செல்லலாம்.

இந்த ஞானத்திற்கும் பறவைக்கும் ஒரு சம்பந்தம் இருப்பதாய் நான் சம்பந்தபடுத்திக் கொண்டு சொல்கிறேன். கருடர் எனப்படும் பறவையானது, சீதை தூக்கிச் செல்லப்படும்போது அந்த தீமையை தடுக்கும்பொருட்டு தாக்கப்பட்டு, இராமருக்கு யார் சீதையை தூக்கிச் சென்றது என்ற அரும்பெரும் தகவலை தந்து இராமர் என்னும் கடவுள் அவதாரத்திற்கு உதவியதால் அந்த கருடர் கருடாழ்வார் எனப் போற்றப்படும் அளவிற்கு உயர்ந்தது. இதில் என்ன விசேஷம் என்றால் நம்மை எடுத்துக் கொள்வோம், எத்தனை தீமையும், கொடுஞ்செயலும் இவ்வுலகில் நடக்கிறது அதனை பார்த்துவிட்டு நாம் எத்தனை மெத்தனமாக கண்டபின்னர் காணாதது போல் வாழ்கிறோம், ஆனால் அந்த தீமைகளை நினைத்து வருந்துகிறோம் இப்படி வருந்துவதின் மூலம் இவ்விசயத்தில் நமக்கு ஒரு தெளிவில்லை என்பது புலப்படுகிறது, ஆனால் அந்த பறவையின் பார்வையில் இராவணர் செய்தது தீமை எனப்பட்டது, அது தீமை என்னும் தெளிவு பிறந்ததும் அதனை தடுத்து நிறுத்திட முயற்சி செய்தது, தவறு என்ற தெளிவு கிடைத்ததும் அதனை வெறுமனே பார்க்காமல் தவறை திருத்திட போராடியதால் அந்த பார்வை ஞானப்பார்வையானது அந்த பறவை ஞானப்பறவையானது. சிறுவயதில் கருடர் பார்வை என்மேல் படாதா என்று வானை நோக்கிய காலங்கள் ஞாபகம் வருகிறது. அப்படி வந்து அதன் பார்வையில் பட்ட தினங்கள் கண்டு மகிழ்ந்து இருக்கிறேன். விரல் நகத்தில் முட்டை போடும் பறவைக்காக ஏங்கிய காலமும் உண்டு. சுதந்திர வாழ்க்கை கொள்ளும் பறவைகள் ஞானம் உடையவைதான். ஆக இப்படி தெரியாத ஒன்றினைப் பற்றி தெரிந்தது போல எழுதும் தெளிவு கூட ஒருவகை ஞானம்தான். மன்னிப்பீராக.

கடவுளை கடவுளாக!

ஹரே ராமா! ஹரே கிருஷ்ணா! வைச் சேர்ந்த நண்பர்கள் இலண்டனில் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் இந்தியாவிலிருந்து இங்கே வந்து வேலைப்பார்ப்பவர்கள்தான் எனினும் ஹரே ராமா ஹரே கிருஷ்ணாவில் ஈடுபாடு கொண்டு வாரத்தில் ஒருநாள் பகவத் கீதை படிப்பதும், நீதி சொல்வதும் என சமூகத்திற்கு தொண்டாற்றி வருகிறார்கள்.

சென்ற வருடம் அக்டோபர் மாதம் 13ம் தேதியிலிருந்து நவம்பர் 13ம் தேதி வரை சிறப்பு மாதமாகக் கொண்டாடினார்கள். விருப்பப்பட்டு அழைப்பவர்களின் வீடுகளுக்குச் சென்று ஒன்றரை மணி நேரம் பஜனையும், தீப ஒளியும் ஏற்றிக் கொண்டாடுவார்கள்.

இப்படி ஒருமுறை அவர்கள் ஒரு வீட்டில் செய்து கொண்டிருக்க அங்கே கடைசியில் சென்ற நான் அமைதியாக இருந்துவிட்டு 'எல்லாமே கடவுள்' இதில் என்ன பாரபட்சம் வேண்டி இருக்கிறது என்று கேட்டுவிட்டேன். அமைதியாகவே இருந்திருக்கலாம் நான்!

''அது எப்படி எல்லாமே கடவுள் ஆகும்? ஒருவன் மாட்டினை வெட்டினால் அவன் எப்படி கடவுள் ஆவான், அவன் பொல்லாதவன்'' என்றார். அதற்கும் நான் பேசாமல் இருந்து இருக்கலாம், நானோ ''அவனைப் பொறுத்தவரை அவன் நல்லவன், அவன் மாட்டினை வெட்டுகிறான் என்பதற்காக தீயவன் என எப்படி கருதலாம்'' என சொன்னேன்.

அதற்கு அவர் ''உங்கள் மேல் ஒரு நாற்காலியைப் போடுகிறேன், வலிக்கிறதா இல்லையா என சொல்லுங்கள்'' என்றார். நானோ ''எனக்கு வலிக்காது, ஏனெனில் ஆன்மாவுக்கு வலி இல்லையல்லவா'' என்றேன். ஒரு கணம் சிந்தித்தார். அவர் அமைதியாய் இருக்க நான் தொடர்ந்தேன்.

''இப்படித்தானே நீங்கள் சொல்லி வருகிறீர்கள், ஆன்மாவை எதுவும் செய்ய முடியாது, ஆன்மா துன்பப்படாது, வீணாக உடலைப்பற்றி கவலைப்படுகிறோம், இதுதானே உங்கள் மூலக்கருத்து. அப்படியிருக்க அந்த மாட்டினை வெட்டியவன் ஆன்மாவோ, அந்த மாட்டின் ஆன்மாவோ பாதிக்கப்படுவதில்லை தானே'' என்றேன்.

''அதற்கு அவர் நீங்கள் சாமான்ய நிலையில் இருந்து பேசுங்கள், நீங்கள் பேசும் அந்த உயர்வுக்கு வேண்டுமெனில் எல்லாமே கடவுள் என்பது சரியாகப்படும்'' என்றார். எனக்கு ஏன் பேசினோம் என்றாகிவிட்டது. ஏனெனில் என்னைப் பொருத்தவரை 'கடவுளைப் பற்றி யாரும், எவருக்கும் விளக்கம் சொல்லித்தர வேண்டிய அவசியமில்லை'

ஹரே ராமா ஹரே கிருஷ்ணா பற்றி பிரசாரம் செய்பவர்களிடம் இப்படி சொன்னது எவ்வளவு மடத்தனம் என எனக்குப் புரிய வெகுநேரமாகியது. ஆனால் எனக்கோ கிருஷ்ணன் எனில் கொள்ளைப்பிரியம். ஆனால் கிருஷ்ணன் தான் எல்லாம் என்பதை என்னால் ஏற்றுக்கொள்ளமுடியாது. கடவுள் எல்லாமாக இருப்பார், நாம் எல்லாமாக இருக்க முடியுமா என்ன? அதுபோலத்தான் கிருஷ்ணனும். அவர்களை வருத்தப்பட வைத்துவிட்டோமோ என மனம் வருந்தி எனது நுனிப்புல் புத்தகம் ஒன்றைத் தருவதாகச் சொன்னேன். இனிமேல் இப்படியெல்லாம் பிறரை நிந்தனை செய்து பேசக்கூடாது என எனது சின்ன புத்திக்குச் சொல்லிக்கொண்டேன்.

நாங்கள் அழைப்பு வைக்க ஒரு வாரம் கழித்து எனது வீட்டுக்கு வந்தார்கள். பொதுவாக பணத்திற்காக பல காரியம் செய்வார்கள், ஆனால் பக்தி பரப்புவதே எங்கள் நோக்கம் என இவர்களின் செய்கை எனக்கு சற்று வியப்பைத் தந்தது. முழு முதற்கடவுள் நாராயணனே என்றார்கள். ம்ம் என்றுதான் சொல்ல முடிந்தது. விநாயகர் அல்லவா என ஒருவர் கேட்டு வைக்க அதற்கு விளக்கமும் வந்தது. பார்வதியால் உருவாக்கப்பட்டவரே விநாயகர் எனவே முழுமுதற்கடவுள் அல்ல என்றார்கள். சரிதான்!

அப்பொழுதுதான் இரண்டு விசயங்கள் சொன்னார்கள். ஒன்று நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங் பற்றியது. மற்றொன்று நியூட்டன் பற்றியது.

நீல் ஆம்ஸ்ட்ராங்க் - இவர் நிலவில் சென்று கால் தடம் பதிக்கவேயில்லையாம். அவர் பேட்டியின்போது கண்கள் கலங்கி பேசினாராம். மேலும் அமெரிக்க கொடி அசைந்ததாம். நிலவில் காற்றில்லையென்கிறீர்கள் எப்படி கொடி அசையும்? மனிதனால் எல்லா இடங்களுக்கும் செல்ல இயலாது. அது இறைவன் ஒருவனாலேயே முடியும் என்றார்கள்.

நியூட்டன் - இவரது நண்பர் ஒருமுறை நியூட்டனிடம் கடவுள் இல்லை, எல்லாம் இயற்கையாய் வந்தது என்றாராம். அப்பொழுது நியூட்டன் அவரது நண்பரை ஒருநாள் வீட்டிற்கு வரச் சொல்லி இருந்தாராம். வீட்டுக்கு வந்த நபர் நியூட்டனின் அறையில் இருந்த சூரிய மற்றும் கோள்கள் அமைக்கப்பட்டு இருந்ததைப் பார்த்து இது யார் செய்தார்கள் என்றாராம். அதற்கு நியூட்டன் தானாக வந்தது என்றாராம். அது எப்படி தானாக வரும், நிச்சயம் நீங்களோ அல்லது வேறு யாரோ செய்து இருப்பார்கள் என்றாராம். அதற்கு நியூட்டன் இதை ஒருவர் படைத்திருப்பார் என நீங்கள் நம்பும்போது இந்த மொத்த பிரபஞ்சத்தையும் ஒருவர் படைத்திருக்க வேண்டும் அல்லவா? அவர்தான் கடவுள் என்றாராம் நியூட்டன். ந்ல்லவேளை கடவுளை எவர் படைத்தார் என எவரும் கேட்கவில்லை, நான் உட்பட.

இந்த இரண்டு விசயங்களும் என்னை யோசிக்க வைத்தன, கடவுளுக்கு இப்படியெல்லாம் விளக்கம் ஏன் தேவைப்பட வேண்டும் என்றுதான். ஆனால் இம்முறை நான் பாடம் கற்றுக்கொண்டேன். மறுப்பு எதுவும் பேசவில்லை. எனது நுனிப்புல் புத்தகம் எடுத்துக் கொடுத்தேன்.

அதில் வரும் முதல் கவிதையைக் கைகாட்டினேன்.

''நீ என் மிகஅருகினில் இருப்பினும்
உன்னை என்னுள் உணராதவரை
உன்னை தேடுதல் ஒரு தேவை''

எழுதிய எனக்கு இன்னமும் இந்த கவிதைக்கான அர்த்தம் முழுமையடைந்ததாக தெரியவில்லை. மிகச்சரி என வந்த அந்த நபர் சொன்னார்.

அவர்களுக்கு விடை தந்து அனுப்புகையில் ''வருவாய் வருவாய் வருவாய் கண்ணா வருவாய்' எனும் பாடலை இசைக்கவிட்டேன். மனம் மகிழ்ந்து இருப்பார்கள் என மிகச் சாதாரண மனிதனாய் தெரிந்தேன். அடுத்தவர்கள் சந்தோசமாக இருக்க வேண்டும் என நாம் நடந்து கொள்ளும் முறைகளும் செயல்களும் என்னை பலமுறை யோசிக்க வைத்து இருக்கிறது.

எனது மகனின் பிறந்தநாளை அவர்கள் அழைப்பை ஏற்று அவர்கள் அழைத்த இடத்துக்குச் சென்று கொண்டாடினோம்.

கேக்கில் வைக்கப்பட்ட மெழுகுவர்த்தியை ஊதுவதற்குப் பதிலாக காகிதம் வீசி அணைத்தார்கள். ஏன் எனக் கேட்டேன். எச்சில் பண்டம் பிறருக்குத் தருவது கூடாது என்றார்கள். வெங்காயம் பூண்டு இல்லாமல் வைக்கப்பட்ட குருமா அத்தனை சுவையாக இருந்தது. அட என்றேன். இது பிரசாதம் என்றார்கள். நாம் நடந்து கொள்ளும் முறையில் தான் வாழ்க்கை சுவையாக இருக்கிறது என்றார்கள்.

மிக நல்ல நண்பர்களுடன் கிடைத்த இந்த பக்தி மனதிற்கு இதமாக இருந்தது. ஏனோ கடவுளை கடவுளாக மட்டுமேப் பார்க்க வேண்டும் என்றுதான் மனம் எப்பொழுதும் நினைக்கிறது.