நமக்கெல்லாம் எதற்கு இறைவன்

இந்த முறை சாமியாரை இத்தனை விரைவில் சந்திப்பேன் என சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவரை பார்க்க குழுமியிருந்தவர்களில் நானும் ஒருவனாக அமர்ந்து இருந்தேன். என்னை உற்று நோக்கி கொண்டே இருந்தார் அவர். 

முதன் முதலாக நான் காண்பது நிஜமா, பொய்யா எனும் எண்ணம் மனதில் வந்து குடி புகுந்தது. நிஜம் தான் என மனம் சொல்லிக்கொண்டு இருக்க அந்த சாமியார் என்னை உற்று நோக்கி கொண்டே இருந்தார். 

நான் அதற்கு பின்னர் அவரை பார்க்க முயற்சிக்கவே இல்லை. அவரை பார்த்தால் தானே என்னை பார்க்கிறார் எனும் எண்ணம் எழும் எனும் ஒரு மனப்பான்மை வந்து சேர்ந்தது. ஒரு சிலர் வேறு வேறு கேள்வி கேட்க பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார் சாமியார். கேள்வியும் பதிலும் மனதில் நிற்கவே இல்லை. 

அப்போது எனது அருகில் இருந்த ஒருவர் சாமியாரை நோக்கி ஒரு கேள்வி கேட்டார். 

நமக்கெல்லாம் எதற்கு இறைவன்? 

இந்த கேள்வியானது என்னை அந்த நபரை திரும்பி பார்க்க வைத்தது. நான் நினைத்து கொண்டிருந்ததை எப்படி இவர் கேட்டு வைத்தார் எனும் எண்ணமே மேலோங்கி இருந்தது. அவரைப் பார்த்து புன்னகைத்து கொண்டேன். அவர் என்னை கவனிக்கவில்லை. 

எதற்கு இப்படி ஒரு கேள்வி வந்தது என தெரிந்து கொள்ளலாமா என கேட்டார் சாமியார். அப்போது சாமியாரை பார்த்தேன், அவர் என்னை பார்ப்பது போலிருந்தது. 

இந்த உலகம் கள்ளம், கபடம், சூது வாதுகள் போன்ற தீய சக்திகளால் சூழப்பட்டு இருக்கிறது. சக மனிதர்கள் சக மனிதர்களை மதிப்பதே இல்லை. இப்படி ஒரு இழிநிலை பிறவிகளாக நாமெல்லாம் வாழ்ந்து கொண்டும் நமக்கு இறைவன் என்ற ஒன்றை வைத்து கொண்டு நம்மை நல்வழிபடுத்த வேண்டும் என வேண்டுவது முறையாக எனக்கு தெரியவில்லை, அதனால் தான் நமக்கெல்லாம் எதற்கு இறைவன் என்று வினவினேன் என்றார் அருகில் இருந்தவர். 

கேள்வி உங்களுடையதா, அல்லது அருகில் இருப்பவருடையதா என்றார் சாமியார். எனக்கு கோவம் வந்தது, அடக்கி வைத்து கொண்டு அமைதியாகவே இருந்தேன். 

எனது கேள்வி தான் இது, ஆனால் கோடிக்கணக்கான மக்களின் உள்ளங்களிலும் இந்த கேள்வி இருக்கலாம் என்றார் அருகில் இருந்தவர். 

இறைவன் நமக்காக மட்டுமே இல்லை என்றார் சாமியார். 

அதைக் கேட்டதும் எனக்கு மிகவும் கோபம் வந்துவிட்டது. இருப்பினும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருந்தேன். 

அருகில் இருந்தவர் தொடர்ந்தார். நாம் நல்லவர்களாக மாற இறைவன் அவசியம் இல்லையே, நாம் நன்றாக நடந்தால் நாம் நல்லவர்களாக இருந்துவிட்டு போகிறோம், இதில் நமக்கெல்லாம் எதற்கு இறைவன்? என்றார். 

உன் அருகில் அமர்ந்து இருக்கும் அந்த பக்தன் போன்றோருக்கு இறைவன் அவசியமாக படுகிறார். வேண்டுதல் எதுவும் இல்லை என வேண்டுதல் பல அவர் சொல்லிக்கொண்டே இருக்கிறார். தங்களை தாங்களே திருப்தி படுத்தி கொள்ள இயலாத பட்சத்தில் நமக்கு இறைவன் மிகவும் அவசியம். இந்த உலகம் இருளால் சூழப்பட்டு இருப்பதால் வெளிச்சம் கொண்டு வர இறைவன் அவசியம் என்றார் சாமியார். 

என்னை பற்றி சொன்னதும் ஏதேனும் பேச வேண்டும் போலிருந்தது, இருப்பினும் அமைதியாக இருந்தேன், என்னை பற்றி அவர் பேசவில்லை எனும் சமாதானத்தை என்னுள் விதைத்தேன்.  

நீங்கள் சொல்லும் விளக்கம் புரியவில்லை என்றார் அருகில் இருந்தவர். 

நான் எதற்கு உனக்கு விளக்கம் சொல்ல வேண்டும் என்றார் சாமியார். 

நீங்கள் அறிந்தவர், தெரிந்தவர் என்றார் அருகில் இருந்தவர். 

அப்படியெனில் நீ என்ன முட்டாளா? உன் அருகில் இருப்பவர் முட்டாளா? என்றார் சாமியார். 

எனக்கு தூக்கிவாரிப் போட்டது. இனிமேலும் அமைதியாக இருப்பதில் அர்த்தம் இல்லை. என வாய் திறந்தேன். கொட்டாவி விட்டு விட்டு மூடிவிட்டேன். எதுவும் பேசவில்லை. 

எப்படி என்னை நம்பி விசயங்கள் தெரிந்து கொள்ள முடியும் என வந்தாயோ அதைப்போலவே இறைவன் மூலம் நமது வாழ்வு நலம் அடையும் என பலரும்  உறுதியாக நம்புகிறார்கள். அதனால் நமக்கெல்லாம் இறைவன் அவசியம் என்றார் சாமியார். 

நான் மெதுவாக எழுந்து வெளியில் நடந்தேன். வழியில் ஒருவர் அடிபட்டு வலியால் துடித்து கொண்டிருந்தார். அந்த வழியாக வந்த மற்றொருவர் அவரை அழைத்து கொண்டு மருத்துவமனை செல்லலாம் என அழைத்து சென்றார். 

நமக்கெல்லாம் எதற்கு இறைவன் என சத்தமாக கேள்வியை கேட்டேன். ஒருவர் எனது தோளை தட்டினார். திரும்பினேன். சாமியார் நின்று கொண்டிருந்தார். 

என்னிடம் கேட்க நினைத்த கேள்விக்கு பதில் கிடைத்து விட்டதா என்றார். தலையை மட்டும் ஆட்டினேன். அவரிடம் எதுவுமே பேச தோணவில்லை. 

பூமி பற்றி கேட்பாய் என நினைத்தேன் என்றார் சாமியார். 

இன்னும் படுத்து இருக்கியா எனும் ஒரு சப்தம் என்னை எழுப்பிவிட்டது.