இனிமேல் எழுதுவதற்கு என்ன இருக்கிறது?

பசியால் துடிதுடிக்கும் பிள்ளை,  வறுமையின் கொடுமையை வரிகளில் வைத்த கொடுமை. இதுபோல் எத்தனை பிள்ளைகள் பசியால் துடிதுடித்து செத்து இருக்கும்? இன்னும் சாகும்?

ஊழல், லஞ்சம் என உழைப்பாளர்கள் வீணடிக்கப்பட்டு விட்டதை விடிய விடிய எழுதிய விரல்களில் வலி. இன்னும் ஊழல்களாலும் லஞ்சத்தினாலும் வலி குறையாத மானுடம்.

கற்பு, பெண்கள், குழந்தைகள், என ஐம்புலன்களின் அடக்கம் பற்றி அதி சிரத்தையுடன் எழுதப்பட்ட விசயங்கள். பாலியல் கொடுமையால் பாழடிக்கப்பட்டவர்கள் எத்தனை பேர்?

மதம், கடவுள் என்றே நல்வழி சொல்வதாய் புராணங்கள், பல நூல்கள். அதே மதங்கள் உற்சாகப்படுத்தும் தீவிரவாதங்கள். எத்தனை மனிதர்கள் உயிர் இழந்து போனார்கள்? பிரிந்தும் போனார்கள்?

விளை நிலங்களுக்கு ஏற்பட்ட பரிதாபம் குறித்து எழுதப்பட்ட குரல்கள். அழுகுரல்களைத் தவிர ஏதும் மிச்சமில்லை.

படிப்பதன் குறித்த அவசியம்! ஒழுக்கம் குறித்த விழிப்புணர்வு. ஏமாறும் மனிதர்களின் எண்ணிக்கை குறைந்தபாடில்லை?

சாதி, இனம், மொழி வேற்றுமையில் ஒற்றுமை. வரி வரியாய் சொன்ன விசயங்கள். வேற்றுமை களைவதே ஒற்றுமை என வெறுப்பை வளர்க்கும் கூட்டங்கள்.  எதுவும் முடிவதாய் தெரியவில்லை.

இப்படி எத்தனை எத்தனையோ விசயங்கள் எழுதியும், சொல்லியும் எதுவும் மாறவில்லை. இனிமேல் எழுதுவதற்கு என்ன இருக்கிறது?