நட்ட நடுச்சாலையில் படுத்துறங்கும் தாய்

காலமெல்லாம் உழைச்சே பழக்கப்பட்டு போச்சு
கண்ணுக்கு கண்ணா வளர்த்த புள்ளைகள
கரையேத்தி வைச்சதும் நிம்மதினு ஆச்சு

ஆத்தா என்கூட வந்திருனு 
ஆளாளுக்கு கூப்புடுறாங்க
சோத்த சும்மா தின்னா
சுகப்படுமோ இந்த உடம்பு

எனக்காக என் தெய்வம்
கட்டி கொடுத்த ஓட்டுவீடு
விட்டுப் பிரிய மனசில்லை
என் உசிரு அங்கேதானிருக்கு

எனக்குத் தேவையோ கால்வயிறு கஞ்சி
கட்டிக்கிட்டு இருக்க ஓரிரு புடவை
நோயில்லாம என்னைப் பாத்துக்கிரும்
நான் நோன்பு இருக்கும் காளியாத்தா

உழைச்ச களைப்பில 
உறக்கமது கண்ணை சுத்தும்
உட்கார்ந்துக்கிட்டே சாப்பிட்டா
கண்ணு உறக்கத்தை கத்தும்

இன்னைக்கும் என்னைத் தேடி
என்வீட்டுக்கு நாலுபேரு வருவாக
ஆக்கிப் போடனும் அவக பசியாற

பெத்த புள்ளைகள குத்தம் சொல்லும்
ஒத்த தாயி இந்த ஊரிலிருந்தா காட்டு
செத்தாக்கூட காத்து நிற்பா
அந்த சிவனுக்கும் நான்தான் தாயி!